Σκέψεις για τις γάτες (γενικά)...

Χαρετώ το forum μιας και αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα εδώ.
Καταρχάς να δώσω συγχαρητήρια σε όσους βοηθάνε να διατηρηθεί ζωντανό αυτό το forum, μιας και αποτελεί μια πολύτιμη βάση δεδομένων για όποιον ενδιαφέρεται για γάτες.

Αφορμή για αυτό το θέμα είναι μερικές σκέψεις και προβληματισμοί που έχω σχετικά με το θέμα της συμβίωσης με μια γάτα.
Στο παρελθόν και όταν ήμουν αρκετά μικρός στο σπίτι είχαμε ένα γάτο.
Μέναμε σε σπίτι με μεγάλο κήπο και τότε η περιοχή που έμενα ήταν γεμάτη οικόπεδα.

Ο γάτος είχε μάθει να ζει έξω ενώ προτιμούσε τη ζεστασιά της αποθήκης που είχε τον καυστήρα για τις κρύες και βροχερές μέρες παρά το σπίτι.
Έτσι η γάτα συμβίωνε μαζί μας αλλά ελεύθερη στο περιβάλλον και δεν έμπαινε στο σπίτι παρα σπάνια και όταν το έκανε ήταν καθαρά από περιέργια ή για την παρέα και αμέσως έβγαινε έξω.

Γνωρίζω οτι ο τρόπος που τον φροντίζαμε δεν ήταν ο πιο σωστός.
Ο γάτος έτρωγε σπιτικό φαγητό και ήταν πάντα ταισμένος.
Δεν τον είχαμε στειρώσει και γενικά η φροντίδα περιοριζόταν στο να καθαρίζουμε το τρίχωμά με κάποια ειδική σκόνη που μας είχε δώσει κτηνίατρος.

Πλεον μένω μονος μου και πάλι σε σπίτι με μικρή αυλή. (χωρίς χώμα δυστυχώς αλλά με πολλά φυτά και ένα δέντρο)
Φυσικά η σκέψη να συγκατοικήσω με μια γάτα είναι πάντα στο μυαλό μου.
Μόνο που τώρα πια δεν είμαι παιδί και γνωρίζω πως η γάτα είναι μεγάλη ευθύνη.

Όμως οι σκέψεις που κάνω είναι οι εξής:
Η γάτα από τη φύση της είναι ανεξάρτητο ζώο.
Ένα μικροσκοπικό αιλουροειδές με όλα όμως τα χαρακτηριστικά των μαγαλύτερων.
Έχει γραμμένο στο DNA της το κυνήγι και την ανάγκη να περάσει τα γονίδιά της στην επόμενη γενιά.

Σκέφτομαι λοιπόν το γάτο που έμενε μαζί μας όταν ήμουν παιδί.
Ήταν αθλητικός, παιχνιδιάρης, κυνηγούσε, τριγυρνούσε για να ζευγαρώσει, γύριζε σπίτι όταν ήθελε και ερχόταν για χάδι όποτε αυτός το είχε ανάγκη (και ήταν αρκετά συχνά).
Νομίζω οτι ζούσε όπως είναι μια γάτα σχεδιασμένη από την φύση της για να ζει. Ανεξάρτητη. Μου έδινε πάντα την αίσθηση οτι μας έκανε χάρη που τρώει το φαγητό μας και έρχεται να μας αφήσει να τον χαϊδέψουμε.
Νομίζω οτι ακόμα και αν μετακομίζαμε και έμενε μόνος του θα τα κατάφερνε περίφημα να επιβιώσει. Όπως ακριβώς κάνουν οι μεγαλύτεροι συγγενείς του στη άγρια φύση.

Από την άλλη πλευρά σκέφτομαι οτι αν αυτή τη στιγμή αποφασίσω να συζήσω με μια γάτα, που το θέλω πολυ, αυτή θα είναι μέσα στο σπίτι.
Σκέφτομαι οτι θα πρέπει να στειρωθεί (και έτσι θα χάσει το νόημα της ύπαρξής της) και οτι ποτέ δεν θα βγεί να κυνηγήσει. Θα καταλήξει να είναι ένα πλάσμα εξαρτημένο από τον άνθρωπο.
Δηλαδή δεν θα είναι ακριβώς γάτα.

Αυτός είναι ο βασικός προβληματισμός μου. Αυτό βάζει φρένο στην απόφαση να βρω μια γάτα που χρειάζεται σπίτι και να της το προσφέρω.

Δεν ξέρω αν μου επιτρέπεται να παρέμβω με τέτοιο τρόπο στη ζωή ενός πλάσματος. Δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι εγώ που θα αποφασίσω οτι θα πρέπει να στειρωθεί και δεν ξέρω αν μπορώ να αποφασίσω για το οτι η γάτα θα χάσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της.
Δεν νομίζω οτι από μόνη της μια γάτα θα διάλεγε αυτό τον τρόπο ζωής.

Έτσι έχω σκεφτεί δυο εναλλακτικές τακτικές για να καταφέρω να συμβιώσω με μια γάτα.

Η πρώτη λύση είναι να ταΐζω στην αυλή γάτες αδέσποτες και να φροντίζω για την υγεία τους. Και έχει πολλές και άγριες στη γειτονιά.
Όμως και πάλι δεν το βρίσκω τόσο σωστό γιατί γάτες που φροντίζεις καταλήγουν να επιβιώνουν πάντα και να πολλαπλασιάζονται.
Χαλάς την ισορροπιά.
Επεμβαίνεις στην φυσική επιλογή, δεν επιβιώνουν μονο τα ικανά να επιβιώσουν και έτσι σταματάς την εξέληξη του είδους, δημιουργώντας ταυτόχρονα πρόβλημα στους γύρω σου.

(Πρακτικά για να μην το κουράζω λέω οτι αν όλες οι αδέσποτες γάτες επιβιώνουν τότε απλά θα είναι πάρα πολλές και το πρόβλημα θα διογκωθεί.)

Η δεύτερη λύση (και βασικά αυτή που μου φαίνεται πιο σωστή ) είναι να βρω ένα γατάκι το οποίο είναι καταδικασμένο να πεθάνει αν μείνει ελεύθερο στη φύση (π.χ. ένα τυφλό).
Η ανάγκη να βρει σπίτι είναι μονόδρομος για την επιβίωσή του.
Έτσι θα πρέπει να στειρωθεί και να μείνει μέσα στο σπίτι γιατι ο δρόμος ή η αυλή θα είναι μονίμα ένας κίνδυνος για αυτό.
Και αυτό θα καταφέρει να επιβιώσει για αρκετά χρόνια και εγώ θα νιώθω καλά ξέροντας οτι βοήθησα ένα πλάσμα που δεν είχε ελπίδες.
Από την άλλη δεν ξέρω αν έχω τα ψυχικά αποθέματα να φροντίσω ένα πλάσμα με ειδικές ανάγκες. Νιώθω οτι μπαίνω κατευθείαν στα βαθεία έτσι.

Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
Σας παρακαλώ θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας σκέψεις και απόψεις πάνω στο θέμα.
Είναι ένα θέμα που με προβληματίζει αρκετά και θα ήθελα τη βοήθειά σας σχετικά.
Σας ευχαριστώ όλους από τώρα.

Ηλία καλωσήρθες,
οι προβληματισμοί σου είναι λογικοί και προδίδουν άνθρωπο με ώριμη σκέψη και ανοιχτό μυαλό. Είπες πολύ σωστά ότι η γάτα είναι φτιαγμένη από τη φύση της να είναι ανεξάρτητη, να κυνηγάει, να δημιουργεί απογόνους. Ποιο είναι όμως το φυσικό περιβάλλον της γάτας; Σίγουρα όχι η πόλη, τα αυτοκίνητα, οι φόλες. Από τότε που ο άνθρωπος έκανε τη γάτα κατοικίδιο, παρενέβη στη φύση της, δημιούργησε ένα ζώο πολυοιστρικό, έτοιμο να ζευγαρώσει πολύ περισσότερες φορές απ' ό,τι στο φυσικό του περιβάλλον. Η στείρωση είναι, δυστυχώς ή ευτυχώς, η μόνη λύση.
Ζώντας έξω από το σπίτι, η γάτα εξασφαλίζει την τροφή της με τρόπο που απομακρύνεται πολύ από αυτόν που ορίζει το ένστικτό της. Στην καλύτερη των περιπτώσεων έχει ένα σπίτι ως σημείο αναφοράς, αλλά, αστείρωτη ούσα, θα περάσει μεγάλα διαστήματα της ζωής της μακριά από αυτό το σπίτι και σε ένδεια τροφής, κινδυνεύοντας παράλληλα από τους γνωστούς κινδύνους της πόλης.
Επίσης, η ανεξαρτησία της γάτας δεν ακυρώνεται όταν αυτή ζει προστατευμένη μέσα σε ένα σπίτι. "Ανεξάρτητος" δεν σημαίνει "σε μόνιμο κίνδυνο". Ίσως να σημαίνει ότι, τη στιγμή που εσύ θέλεις να κοιμηθεί στην αγκαλιά σου, εκείνη σου γυρνάει την πλάτη και πάει να καθίσει στην αγαπημένη σου δερμάτινη πολυθρόνα που την έχει κάνει ριγέ από τις γρατζουνιές
Τέλος, η σκέψη να υιοθετήσεις ένα γατάκι που θα ήταν ούτως ή άλλως καταδικασμένο στο δρόμο είναι πραγματικά εξαιρετική. Σκέψου αν έχεις το χρόνο και τη διάθεση να κάνεις κάτι τέτοιο και αποφάσισε.

Δεν ξέρω αν μου επιτρέπεται να παρέμβω με τέτοιο τρόπο στη ζωή ενός πλάσματος

Γεια σου Ηλια και καλως ηρθες στην παρεα μας.

Συμφωνω με οσα λες και σε καταλαβαινω απολυτα! Πιστευω οτι και τα υπολοιπα μελη του forum καταλαβαινουν τους προβληματισμους σου.
Οντως η γατες θα επρεπε να ζουν στο φυσικο τους περιβαλλον οπου και φυσικα θα ηταν και πιο ευτυχισμενες οπως και ολα τα ζωα.
ΟΜΩΣ...... εγω εχω να σου πω μοναχα αυτο που θελω να πιστευω ειναι αρκετο για να σε πεισει......
Ο ανθρωπος καλως ή κακως εχει ΗΔΗ επεμβει στη φυση των ζωων.....Τα αυτοκινητα, η καταστροφη των δασων και ολων των μερων που κατοικουσαν ευτυχισμενα τα ζωα για να παρουν το μερος τους ψηλα αχαρα κτιρια, η περιβαλλοντικη μολυνση, ΟΙ ΦΟΛΕΣ!!!! , οι "ανθρωποι" με το σκεπτικο οτι τα ζωα ειναι εχθροι που πρεπει να εξοντωθουν γιατι δεν εχουν θεση αναμεσα στα ακριβα τους αυτοκινητα,οτι δεν μας προσφερουν τιποτα, και οτι η φυση ειναι στη διαθεση του για να την εκμεταλευεται οπως αυτος θελει........λοιπον ολα αυτα ειναι παρεμβαση στη φυση ολων των ζωων......
Γι'αυτο και εμεις εδω προσπαθουμε να κανουμε οτι το δυνατον καλυτερο για την μοιρα των ανυπερασπιστων ζωων.

Ναι τα μαζευουμε απο μικρα και τα μαθαινουμε να ζουν στο σπιτι προκειμενου να μην καταληξουν πατημενα στον δρομο απο αυτοκινητο ή νεκρα απο φολα.
Ναι τα πηγαινουμε βολτα με λουρι για να τα προστατεψουμε.
Ναι τα στειρωνουμε για να μην διαιωνιζεται το προβλημα των σκελετωμενων και κατα 99% σκοτωμενων αδεσποτων απο ανθρωπινα χερια ή απο την πεινα και τις αρρωστιες.
Αυτο που κανουμε ειναι οντως επεμβαση......ομως ετσι τουλαχιστον προσπαθουμε να σωσουμε και οτι απεμεινε απο την ανθρωπινη και αλογιστη παρεμβαση στη φυση....
Οτι απο τα δυο και αν διαλεξεις να κανεις,να παρεις γατα ή να φροντιζεις τα αδεσποτα θα ειναι θειο εργο...
Και εχεις αδικο που λες οτι αμα φροντιζεις τα αδεσποτα θα χαλασει η ισσοροπια.....Ολοι μας φροντιζουμε αδεσποτα...οσοι μπορουν τα στειρωνουν κιολας ....Οταν στειρωνονται δεν τιθεται θεμα περι πολλαπλασιαμου.Στην Αθηνα υπαρχουν αρκετες φιλοζωικες και γιατροι που κανουν παρα πολυ φτηνες στειρωσεις.Μπορουν να σε κατατοπισουν σχετικα τα μελη του σαιτ.Δεν μπορεις να καταδικασεις τα αδεσποτα σε θανατο αφηνωντας τα αταιστα.....αλλωστε αυτα δεν φταινε σε τιποτα...και αυτα προεκυψαν απο ασυνειδητους που τα πεταξαν στον δρομο γιατι απλα τα βαρεθηκαν.
Αυτα τα λιγα απο μενα.....υπαρχουν ατομα εδω μεσα που εχουν ζησει στο πετσι τους το θεμα των αδεσποτων και σιγουρα μπορουν να σου πουν περισσοτερα πραγματα απο μενα που απλα ταιζω καποια αδεσποτα στην γειτονια....

γειά σου Ηλία και καλως ήρθες στο my cat. Πιστεύω ότι δεν είναι το νόημα της ζωής της γάτας να είναι έξω ελεύθερη και να πολαπλασιάζεται. Στειρώνοντας μια γάτα, δεν οδηγεις στην απώλεια του νοήματος της ζωής της. Αντίθετα, την λυτρώνεις από το άγχος και το ενστικτο του ζευγαρώματος... την προστατευεις από μάχες μεταξύ γάτων και μειώνεις τις πιθανόυητες να μολυνθεί από το aids και την λευχαιμία των αιλουροειδών. όχι μόνο δεν της στερείς το νόημα της ζωής, αλλά δίνεις στα χιλιαδες αδεσποτα γατάκια μια ευκαιρία ώστε να αποκτήσει η δική τους ζωή νόημα. Σκέψου τα νεογέννητα γατάκια που πεθαινουν κάθε χρόνο στα σκουπίδια, επειδη οι ιδιοκτητες της μάνας τους δεν τα θέλουν. Για να μην πολυλογώ, προσωπικά πιστευω ότι μια γάτα που ζει αποκλειστικά μέσα στο σπίτι ( και είναι στειρωμένη ) μπορεί να είναι ευτυχισμένη, αρκει να φροντιζεις εσύ για τον εμπλουτισμο του περιβάλλοντος της.

Καλως ήρθατε στο forum.

Έχω τους ίδιους προβληματισμούς.Σκεφτείτε όμως το τοτε και το τώρα.Τότε δεν πρέπει να ήταν τόσο επικίνδυνο για τις γατες να βγαίνουν έξω.Τώρα...

Καλως ήρθες και από εμένα! Τις σκέψεις μου και γενικά αυτά που πιστεύω τα έχουν καλύψει και με το παραπάνω τα παιδιά που ήδη έχουν μιλήσει. Για μένα αυτό που γράφεις στο τέλος είναι το ποιό σημαντικό. Ότι δλδ έχεις σκεφτεί και έχεις τη διάθεση να βοηθήσεις ένα γατάκι με ειδικές ανάγκες, έτσι ώστε πραγματικά να του σώσεις τη ζωούλα του και να το φροντίσεις. Και απ' όσο γνωρίζω από φίλους μου που έχουν τυφλά γατάκια αλλά και από παιδιά εδώ στο φόρουμ, η συμβίωση μαζί τους δεν έχει καμία διαφορά από τη συμβίωση με γατάκια που βλέπουν. Μαθαίνουν αμέσως το χώρο στον οποίο μένουν και κινούνται με απόλυτη άνεση! Άσε που η χαρά για το ότι θα το έχεις σώσει από βέβαιο χαμό θα σε κάνει 2πλά ευτυχισμένο!

Καλώς ήρθες Ηλία στην γατοπαρέα μας.
Καταρχήν να πώ ότι η σκέψη σου να υιοθετίσεις ένα γατάκι με ειδικές ανάγκες(που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει από μόνο του) είναι αξιοθαύμαστη.Και συγκεκριμένα ένα τυφλό γατάκι που αναφέρεις ως παράδειγμα, μπορώ να συμπληρώσω ότι θα προσαρμοστεί μιά χαρά στο σπίτι και μετά από λίγο διάστημα δεν θα καταλαβαίνεις καν ότι είναι τυφλό.
Και να προσθέσω και κάτι ακόμη.Αυτό που μου έκανε εντύπωση όταν υιοθέτησα την Μυρτούλα μου πριν έξι χρόνια, παρατηρώντας το παιχνίδι της με έκπληψη διαπίστωσα ότι παιχνίδι για την γάτα είναι κυνήγι.
Παρατήρησε ένα μικρό γατάκι πώς παίζει και θα δεις ότι μιμείται τις κινήσεις του κυνηγιού.Οπότε ζώντας σε ένα σπίτι μαζί σου δεν θα στερηθεί το κυνήγι,(ακόμη και μέσα από το παιχνίδι) γιατί αυτό είναι ένστικτο για αυτήν.Και σκέψου φυσικά ότι ζώντας μία γάτα σε διαμέρισμα πόσο προστατευμένη είναι από κινδύνους που παραμονεύουν στο αστικό περιβάλλον(φώλες, τροχαία κ.α) που δεν υπήρχαν στο φυσικό περιβάλλον της άγριας προγόνου της και δεν διαθέτει και τους αμυντικούς μηχανισμούς να προστατευτεί.
Σε όποια απόφαση και να καταλήξεις σου εύχομαι καλή τύχη.

Καλωσήρθες κι από μένα
Στα όσα σωστά σου έγραψαν πιο πάνω, έχω να προσθέσω μόνο δύο:
Ρίξε μια ματιά σ' αυτό το άρθρο για τη φροντίδα γατιών με ειδικές ανάγκες. Από προσωπική πείρα σου εγγυώμαι ότι η έξτρα φροντίδα που χρειάζονται είναι ελάχιστη, η τρυφερότητα όμως που σου δίνουν είναι ανεκτίμητη!
Δεύτερον, το "νόημα της ύπαρξης" δεν είναι η αναπαραγωγή, ούτε για τις γάτες, ούτε για τους ανθρώπους. Το νόημα είναι η ευτυχία. Και οι γάτες, μια που (πολύ σοφά ποιούσες) ζουν αποκλειστικά στο παρόν, χωρίς να αναπολούν το παρελθόν τους και να σχεδιάζουν το μέλλον τους, θέλουν πολύ λίγα και απλά πράγματα για να είναι ευτυχισμένες. Φαγητό, ζεστασιά, χάδια και παιχνίδια. Ούτε υπαρξιακές αναζητήσεις, ούτε φιλοσοφικές ανησυχίες.

Καλωσήλθες και απο μένα! Με κάλυψαν οι παραπάνω.