ολα ξεκινησαν τον περασμενο ιουνιο. η Σαλλυ ηταν περιπου τριων μηνων και επρεπε να φυγουμε για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα απ το σπιτι μας και να παμε σε ενα αλλο σπιτι οπου υπηρχε αλλη μια γατα. τιποτα κακο μεχρι εδω.. το προβλημα ομως ηταν οτι η αλλη γατα ειχε την ελευθερια της! ειχε μαθει να ζει μεσα στο σπιτι αλλα ειχε την επιλογη να βγει εξω οποτε ηθελε... ασχετο που εβγενε για πολυ λιγη ωρα...οποτε και γω παρολο που γνωριζα οτι η Σαλλυ ηταν σκετος διαολος σε συγκριση με αυτη τη γατα (γνωριζα και για το σχεδιο που ειχε καταστροσει.. δηλαδη να πεταχτει βολιδα εξω με το που ανοιξει καπια πορτα η παραθυρο

οκ ηταν ισυχη γειτονια... οκ σκεφτομουν πως δε γινοταν η μια γατα να κλειδαμπαρονετε σε ενα δωματιο ετσι ωστε η αλλη να μπορει να εχει προσβαση στον εξω κοσμο... θα ηταν πολυ αδικο. ηταν μεγαλο το λαθος ομως γιατι ηξερα οτι εκει θα καθομουν καποιους μηνες μονο.μετα θα γυριζαμε σπιτι μας. ετσι η Σαλλυ σαν διαολος που ηταν καταφερε και περασε το δικο της! και απο μικρη εμαθε στις βολτες! να τωρα ομως που γυρισαμε σπιτι μας! και εδωπερα δεν ειναι καθολου ισυχη γειτονια.εξω εχει δρομους με πολλα αμαξια, σκυλια, παιζουν γειτονες που τους εχω ικανους ακομα και για φολες...ΟΛΑ τα κακα εχει! (φυσικα μιλαω για το Ηρακλειο Κρητης

μολις επιστρεψαμε σκεφτηκα να την αφησω λιγο το βραδυ και σιγα σιγα να τις το κοβο και αυτο.την αφησα και πηγε και μου φερε ενα ζωντανο ποντικακι μες στο σπιτι...λεω νταξει τελος με τις εξοδους...ομως αρχισε να κανει ζημιες και να κλαιει παρα πολυ ασχημα.δεν με νοιαζουν οι ζημιες.. ομως δε μπορω να την βλεπω να κλαιει ετσι.....ετσι λοιπον την ξανααφησα. για να μην γινομαι κουραστικος τωρα σπιτι γυρναει μονο για φαι και υπνο... και μαλιστα πολλες φορες προτιμαει αντι να κοιμηθει εστω λιγες ωρες πριν ξαναβγει, να φαι και να κλαψουρισει για να της ανοιξω να βγει! ειναι παρα πολυ επικυνδινα εδω! 2 φορες που ημουν εξω την ειδα να ειναι διπλα απο εναν πολυ μεγαλο δρομο... αλλη φορα την πετυχα να πηδαει απο ενα μπαλκονι σε ενα αλλο... σε υψος τουλαχιστον 6 μετρων... προχθες την ειχαν στριμωξει κατι σκυλια κατω απο ενα αμαξι και δεν την αφηναν να βγει! με πιανει κρυος υδροτας οταν σκεφτομαι τι αλλο εχει κανει και δεν το ξερω... καθε φορα που ειναι εξω ειμαι στα προθυρα να βγω να την ψαξω.. αυτη η κατασταση δεν μπορει να συνεχιστει... ουτε στο αλλο σπιτι δεν εβγαινε τοσο...μακαρι να μπορουσα να φερω κι αλλη γατουλα στο σπιτι για να χει παρεα αλλα δυστηχως μενω σε γκαρσονιερα...και που εχω μια γατουλα θεωρουμε ηρωας

τι πρεπει λοιπον να κανω για να την πεισω οτι και το μεσα ειναι καλο; να της βαζω συνεχεια κονσερβα; να παιζω μαζι τις 8 ωρες μεχρι να μην αντεχει αλλο; να την ακουω να κλαιει και να κανω την καρδια μου πετρα;
μια λυση που σκεφτηκα ειναι σιγα σιγα να μειωνο τον χρονο που μενει εξω και ταυτοχρονα να παιζω παρα πολυ μαζι της οσο ειναι στο σπιτι για να καταλαβει οτι και δω καλα ειναι.
ομως αυτη τι στιγμη μου φενετε απιθανο αν θα καταφερει ποτε να αντεξει παλι μεσα...αν ειναι μεσα και δεν νυσταζει και δεν παιζω μαζι τις τοτε σιγουρα θα σπαραζει μπροστα απ την μπαλκονοπορτα! εναλλακτικη δεν υπαρχει... καποτε επαιζε και μονη της με οτι υπηρχε στο σπιτι!
δεν την κατηγορο εννοειτε.. τον εαυτο μου κατηγορο.αυτη το μονο κακο που χει ειναι οτι δεν ισυχαζει ποτε! ειναι αγριογατα! θελει να ζει την ζωη της στο επακρο. δεν ειναι απ τις γατες του σαλονιου σε θεμα χαρακτηρα. η ισως απλα την εχω κακομαθει πολυ... δε ξερω τι να πω. χρειαζομαι την βοηθεια σας παρακαλω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε πάνω από 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
...με πολλούς φίλους