Χάθηκε στο Παγκράτι

Χάθηκε στο Παγκράτι, στην περιοχή ανάμεσα στο πρώτο νεκροταφείο και στον άγιο αρτέμιο η γατούλα μου.

Είμαστε απίστευτα δεμένοι μαζί της, την έχουμε 3,5 χρόνια. Εξαφανίστηκε χτες βράδυ, και αν και είναι νωρίς, δεν έχει λείψει ποτέ για τόσες πολλές ώρες.

Τις τελευταίες μέρες τις φορέσαμε ένα πράσινο λουράκι, που δεν φαίνεται στη φωτογραφία. Έχουμε ρωτήσει όλους τους γείτονες και αύριο θα βάλουμε και αφισούλες.

Αν κατά τύχη γνωρίζει κανείς κάτι ας στείλει εδώ. Πολύ φοβάμαι ότι είτε έχει πάθει κάποιο ατύχημα ή την έχουν κρατήσει σε κάποιο σπίτι, γιατί είναι πολύ έξυπνη και έμπειρη γάτα για να χαθεί. Ευχαριστώ!

Συνημμένα Thumbnails

 

Δείτε κι αυτό. Εύχομαι να τη βρείτε γρήγορα.

Έχουμε ήδη κολλήσει αφισουλες στην περιοχή... Ψάξαμε δεκάδες φορές όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραωρου και δεν τη βρήκαμε πουθενά. Πραγματικά είναι απορίας άξιο για το που μπορεί να βρίσκεται. Είναι έμπειρη γάτα και
μου φαίνεται αλλοκοτο να την έχει πατήσει αμάξι.

Ελπίζω να μην την πήρε κανένας για δική του... Πάντως έχουμε κολλήσει αφίσες με τα τηλέφωνα σε όλη την περιοχή.

Πραγματικά δεν το πιστεύω ότι εξαφανίστηκε !

Έχουν περάσει 6 μέρες και η γατούλα δεν έχει επιστρέψει... Πλέον είμαι σίγουρη πως την έχουν πάρει σε κάποιο σπίτι. (και δεν την επιστρέφουν παρόλο που έχουμε βάλει αφίσες μέχρι και 10 τετράγωνα μακριά, επομένως δεν νομίζω να την μην το έχει δει κάποιος στην περιοχή)

Εν τω μεταξύ, το ξέρω πως αυτό είναι άλλο topic, αλλά θα ρωτήσω εδώ αν το δει κάποιος. Μαζί με τη Λουσία μας είχαμε και τον γιο της, 2 χρονών αυτός, ο οποίος έχει μαραζώσει. Και εμείς είμαστε τρομερά λυπημένοι, αλλά πραγματικά τον μικρούλη μου τον λυπάμαι πιο πολύ απ' όλους μας, γιατί μεγάλωσε μαζί της και ήταν πολύ αγαπημένα. Από τότε που έφυγε όμως συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά. Δεν πολυθέλει να κάθεται μαζί μας, τα βράδια νιαουρίζει και θέλει να βγει έξω, ενώ είχε συνηθίσει τον τελευταίο καιρό και δεν γκρίνιαζε. (είναι στειρωμένος παραπάνω από 1 χρόνο, αλλά αυτή η επιθυμία του να βγαίνει έξω δεν του έχει φύγει ποτέ, σε αντίθεση με τη Λουσία που ήταν γάτα σπιτιού και γι' αυτό απορώ πραγματικά πως εξαφανίστηκε. Δηλαδή πήγαινε τη βόλτα της και γυρνούσε σπίτι, δεν ήταν εξερευνήτρια σαν τον μικρό).

Οποιαδήποτε γνώμη θα ήταν χρήσιμη. Από τη μία ο φίλος μου ούτε να ακούσει για να πάρουμε άλλη γάτα να του κάνει παρέα, και η αλήθεια είναι πως και εγώ ελπίζω ακόμη πως θα επιστρέψει η Λουσία μας. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε για να μην είναι έτσι ο μικρούλης;

Λυπάμαι για τη γατούλα σας που χάθηκε, αλλά πραγματικά νομίζω πως αυτό που προσπαθεί να σας πει ο γατούλης είναι ότι χρειάζεται παρέα... Όσο και να τα αγαπάμε εμείς, όσο και ν'ασχολούμαστε μαζί τους, δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε σε καμία περίπτωση το παιχνίδι και τη συντροφιά που κάνουν με ένα άλλο γατάκι.
Έτσι ακριβώς συμπεριφερόταν κι ο δικός μου γάτος όταν έχασε την παρέα του, την Αρήθα μου που πέθανε από λευχαιμία. Γι' αυτό πήραμε κι άλλο γατάκι, παρόλο που κι εμείς ήμασταν πάρα, μα πάρα πολύ στενοχωρημένοι. Δεν το μετανιώσαμε

Επειδή ελπίζω πραγματικά να έχει χαθεί απλώς και να ξαναγυρίσει, δεν γίνεται να πάρουμε άλλη γάτα άμεσα. Καταρχάς το ζήτημα είναι και πρακτικό, γιατί ο φίλος μου που έχει τις γατουλες μας ζει με τους γονείς του οι οποίοι μετά βίας δεχοντουσαν τα γατακια μες το σπίτι- ενώ στον κήπο περνάνε αρκετά και τα ταΐζουν, ευτυχώς τη μέρα έχει παρέα ο μικρουλης.

Βλέπεις για λόγους συντομιας- και γιατί οταν δημοσίευε αυτή την αγγελία από μέσα μου πίστευα πως είναι θέμα στιγμών να επιστρέψει η λουσια-δεν ανέφερα πως τα γατακια ήταν μόνο 1,5 μήνα στην Αθήνα. Όλη τους τη ζωή ζούσαν στην επαρχιακή πόλη που σπουδαζαμε. Ο φίλος μου εκεί είχε βρει τη λουσια σε άθλια κατάσταση και την περιμαζεψε... Την έχει σώσει ήδη μια φορά από φόλα. Με τον μικρό δε και αν είχαμε τρομάξει άπειρες φορές, γιατί το έσκαγε από την πόρτα βολίδα και δεν δεχοταν με τίποτα να μπει μέσα. Μιλάμε δεν μπορούσε με τίποτα να προσαρμοστεί σπίτι.

Όταν ηρθαμε λοιπόν Αθήνα είχα σκοπό να τα πάρω εγώ σπίτι μου, αλλά λόγω μιας εγχειρισης δεν τα πήρα αμέσως... Και μετά είδα πόσο χαρούμενα ήταν που έβγαιναν στον κήπο του φίλου μου- ειδικά ο μικρός που επιτέλους ξελυσσαγε τη μέρα και κοιμόταν το βράδυ- και δεν μου πήγε η καρδιά να τα πάρω στο τριαρι.

Άρχιζαν να συνηθίζουν και ο φίλος μου έκανε το λάθος να αφήσει το λουσιακι και το βράδυ έξω- δεν έχω προσωπικά τρομερή εμπειρία από γάτες, μια γατουλα είχα σαν φοιτήτρια τη φαβιμαρ η οποια το έσκασε μετά από λίγους μήνες και δεν την ξαναβρηκα, αλλά δυο χρόνια που είμαι μ αυτά τα γατακια και τα φροντιζω και τα λατρευω θεωρώ πως η φύση της γάτας είναι εντελως διαφορετική τη νύχτα από τη μέρα, γι αυτό και ημουν πάντα εντελώς αντίθετη στο να μένουν τα γατακια έξω το βράδυ.

Τέλος πάντων το αποτέλεσμα ήταν από το βράδυ της προηγούμενης Πέμπτης να μην έχει επιστρέψει. Στην αρχή πραγματικά δεν το πίστευα πως θα περάσει μια βδομάδα και θα είναι αφαντη... Ούτε ένα τηλέφωνο από κανέναν στην περιοχή- μόνο μια κυρία για κάποια γατουλα που της μοιάζει και συχνάζει απέναντι από το σπίτι. Αλλά να που εξαφανίστηκε και πραγματικά τις τελευταίες μέρες έχω πελαγωσει. Δεν κοιμάμαι πριν τις 7 το πρωί ( τώρα είμαι με τρεις ώρες ύπνο). Αυτή η γατουλα ήταν η αδυναμία μου. Όταν ζούσαμε μαζί κοιμομασταν αγκαλιά. Και ήδη μου έλειπε όλο αυτόν τον καιρό, αλλά έκανα την καρδιά μου πέτρα για να μην κλείσω τον μικρουλη στο διαμέρισμα.

Τέλος πάντων, ήθελα να τα πω κάπου, γιατί γενικώς δεν περιβαλομαι από γατοφιλους και άμα τα λέω στον περίγυρο μου με κοιτούν λίγο λες και είμαι η εξωγηινη γατομαμα.

Επίσης σήμερα λέμε να κάνουμε αυτό με τα ούρα, που λέει στις οδηγίες για την εύρεση της γάτας- μιλάμε για τέτοια απελπισία. Θα πιάσει άραγε, δηλαδή αν είναι κάπου έξω όντως θα τα μυρίσει και θα τα αναγνωρίσει για να επιστρέψει;

Καλησπερα.
Η γατουλα ειναι στειρωμενη;Μηπως αν δεν ειναι εφυγε για να ζευγαρωσει;Στο λουρακι της φορα ταυτοτητα;Εχει τσιπ;Δεν την ειδε κανεις στην περιοχη;Οι κτηνιατροι της περιοχης ειναι ενημερωμενοι;Μακαρι να τη βρειτε συντομα και να ειναι καλα...

Είναι στειρωμένη 3 χρόνια, επομένως δεν έφυγε γι' αυτό. Έχουμε βάλει αφίσες σε όλη την περιοχή και εννοείται σε όλα τα κτηνιατρεία και τα pet shops. Έχουν περάσει τόσες μέρες, έχουμε ψάξει τόσο πολύ, που πλέον οι υποψίες μου ότι κάποιος μας την πήρε επιβεβαιώνονται... Φορούσε ένα πράσινο λουράκι, αντιπαρασιτικό. Δεν προλάβαμε να γράψουμε πάνω το τηλέφωνο μας, το φορούσε 2 μέρες μόνο όταν χάθηκε, και εμείς δεν είχαμε μαρκαδοράκι. Δεν έχει τσιπάκι, όχι.