Μια ιστορία για την οποία δεν είμαστε υπερήφανοι.
(αλλά έχουμε κουράγιο να μοιραστούμε μαζί σας)
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν συμβαίνει κάτι άσχημο κοιτάζουν να το κρύψουν ενστικτωδώς,
το ίδιο συμβαίνει και στα εκτροφεία (παντού σε όλες τις χώρες) .
Σκέφτηκα πάρα πολύ σοβαρά πριν γράψω αυτό το γράμμα το όποιο κόστος και κυρίως τους επικριτές μου οι οποίοι διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα τις απολάμβαναν σα βούτυρο στο ψωμί τους,
στο τέλος επικράτησε η ψυχραιμία και η λογική ότι πάνω απόλα σε αυτή την εκτροφή που αποφάσισα να κάνω είναι τα ζώα μου, εκείνα τα οποία αγόρασα κι εκείνα τα οποία είμαι υπεύθυνη
για τη γέννηση τους σε αυτό το κόσμο.
Η ιστορία ξεκινά πέρυσι το χειμώνα, η Βιτκώρια γέννησε 3 μικρά μωράκια, τα οποία έχω ανεβάσει στην ενότητα υιοθετημένα γατάκια, πρόκειται για τον Draco, την Αcacia και την Βellatrix,
Και τα 3 υιοθετήθηκαν πολύ σύντομα και όταν πήγαν 3 μηνών πήγαν στις καινούριες τους οικογένειες, όλα βαίναν καλώς , στειρωθήκαν σε κατάλληλη ηλικία και γενικά υπήρχε μια επικοινωνία με όλες τις οικογένειες με φωτογραφίες και νέα από τα γατάκια.
Το καλοκαίρι ήρθε και η οικογένειες πήγαν διακοπές κάποιοι με τις γάτες τους , κάποιοι άλλοι άφησαν τη γατούλα τους να την προσέχουν οι γονείς τους,
όπως δυστυχώς και οι γονείς της άτυχης Acacia.
Λέω δυστυχώς γιατί η μικρή έπεσε από το μπαλκόνι, πιθανώς χαζεύοντας κάποιο περιστέρι, από τον 3ο όροφο.
Προχωρημένος Αύγουστος στην Αθήνα και οι γιατροί είναι ελάχιστοι , κακά τα ψέματα μένουν μόνο οι νεοσύστατοι και κάποιες κλινικές που λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας.
Η Ακακία έπεσε θύμα για δεύτερη φορά του καλοκαιριού, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν μπορούσε να χειρουργηθεί επί τόπου και να είναι σε καλύτερη μοίρα ή αν αυτό που της παρασχέθηκε ήταν ότι το καλύτερο.
Το αποτέλεσμα ήταν με συντηρητική αγωγή ένα ζωάκι να μην κινείται και δυστυχώς για τρίτη φορά η Ακάκια παρέμεινε άτυχη, η οικογένεια λόγω της ακράτειας που της προκλήθηκε από την πτώση την απομόνωσε στο μπάνιο, καθόλου καλό μέρος για την ψυχολογία του ζώου, το αφήνω ασχολίαστο όλο το κομμάτι για την αμέλεια από μεριάς τους να πέσει από το μπαλκόνι για το λόγο ότι πραγματικά το κακό δεν θέλει πολύ να συμβεί, παρόλο το δίχτυ και το προστατευτικό ατυχήματα πάντοτε συμβαίνουν, εκείνο που δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα είναι η απομόνωση ενός χτυπημένου ζώου στο μπάνιο. Η οικογένεια αποφάσισε πολύ πολύ σύντομα να “διώξει” το μαύρο σύννεφο αναπηρίας από το σπίτι και ευτυχώς όπου έπειτα απο κοινή συναίνεση και με τη βοήθεια μιας άλλης ragdollομαμάς που βοήθησε στη μεταφορά και τη φολοξενησε για ένα μήνα μέχρι να τελειώσουν οι προετοιμασίες της έκθεσης η Ακάκια βρίσκεται πλέον σπίτι μας.
Δεν σας κρύβω ότι χαζεύω μέρες το βίντεακι της που είναι ένα γατάκι ανυποψίαστο και χαρούμενο και το ίδιο γατάκι επέστρεψε “κομμάτια” σε ένα κλουβάκι.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτό το συναίσθημα.
Αισθανόμουν σαν εγκληματίας απέναντι σε ένα αθώο ζωάκι.
Όμως η Ακάκια δε έχει πει την τελευταία της λέξη, ένα ζώο με κατακλύσεις συνηθίζεται να το “κοιμήζουν”
όχι όμως αυτή τη μικρή, ήρθε σπίτι και άρχισε να κινείται σε όλους τους χώρους, είχε απίστευτη όρεξη να κινηθεί και αν περπατάει εμ τον δικό της ξεχωριστό τρόπο που σιγά σιγά το χτυπημένο ποδαράκι της αρχίζει να δένει, ορθοπεδικά δεν έχει πλέον πρόβλημα και το όλο περπάτημα (το περίεργο ) είναι νευρολογικό , μέρα με την ημέρα δυναμώνει και βελτιώνεται,
η ουροδόχος κύστη θέλει άδειασμα πρώι-βράδυ και έχουμε παραγγείλει στα μέτρα της μια πλενόμενη πάνα για να την φοράει και να μην γεμίζει το σπίτι τσισάκια,
έχει φτάσει σε στάδιο να τρέχει (ναι στη κυριολεξία τρέχει) για να φάει κονσέρβα, είναι πολύ ομιλητική , και φυσικά έχει γνώμη για όλα όσα συμβαίνουν σπίτι μας.
Μιλώντας με τους γιατρούς μας καταλήξαμε ότι η μικρή θα πάει καλά και έχει πολλές ελπίδες,
χρειάζεται όμως κάποιον να ασχολείται σε πιο συχνή βάση , δεν σας κρύβω ότι με αυτή την ιστορία πολλά πράγματα έμειναν πίσω , και κάποιες γάτες παραμελήθηκαν, (για αυτό σε επόμενη ανακοίνωση θα δείτε τη δραματική μείωση του πληθυσμού και της δυναμικής του εκτροφείου καθώς και διάφορες άλλες αλλαγές οι οποίες σκεφτήκαμε έπειτα από αυτό το θλιβερό γεγονός))
Το ατύχημα της Ακάκια μας έκανε να αναθεωρήσουμε πάρα πολλά , θέλουμε η ιστορία της να γίνει παράδειγμα για ακόμη περισσότερη προσοχή στα μπαλκόνια, και τις πυλωτές. Το μότο μας από την πρώτη ημέρα μέχρι και σήμερα ήταν οτι ragdoll μας είναι παιδιά μας,
θέλουμε το καλύτερο για εκείνη, είμαστε σε επικοινωνία με Αυστρία που κάνουν κάποια πειραματικά χειρουργεία σε σπονδυλική στήλη και αν κρίνουμε ότι έχει πιθανότητα θα την συνοδέψουμε εκεί.
Στο μεταξύ αναζητούμε οικογένεια, χωρίς πολλά ζώα (για να έχει χρόνο) κάποιον που να θέλει αν ασχοληθεί με αυτό το ζωάκι και εμείς θα αναλάβουμε τα έξοδα της.
Προκειμένου να δυναμώσει κι άλλο.
Δεν νιώθει πόνο, είναι πολύ αισιόδοξη και αν εξαιρέσουμε την ακράτεια είναι μια φυσιολογική και πρόσχαρη γάτα.
Παίρνοντας δύναμη από αυτή τη γάτα που έχει το όνομα ενός πολύ δυνατού και γερού δέντρου
παραθέτω αυτή την ιστορία με στόχο το δικό της ευ ζην .
(αρ. ηλεκτρονικής σήμανσης:900096000037284)
(αλλά έχουμε κουράγιο να μοιραστούμε μαζί σας)
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν συμβαίνει κάτι άσχημο κοιτάζουν να το κρύψουν ενστικτωδώς,
το ίδιο συμβαίνει και στα εκτροφεία (παντού σε όλες τις χώρες) .
Σκέφτηκα πάρα πολύ σοβαρά πριν γράψω αυτό το γράμμα το όποιο κόστος και κυρίως τους επικριτές μου οι οποίοι διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα τις απολάμβαναν σα βούτυρο στο ψωμί τους,
στο τέλος επικράτησε η ψυχραιμία και η λογική ότι πάνω απόλα σε αυτή την εκτροφή που αποφάσισα να κάνω είναι τα ζώα μου, εκείνα τα οποία αγόρασα κι εκείνα τα οποία είμαι υπεύθυνη
για τη γέννηση τους σε αυτό το κόσμο.
Η ιστορία ξεκινά πέρυσι το χειμώνα, η Βιτκώρια γέννησε 3 μικρά μωράκια, τα οποία έχω ανεβάσει στην ενότητα υιοθετημένα γατάκια, πρόκειται για τον Draco, την Αcacia και την Βellatrix,
Και τα 3 υιοθετήθηκαν πολύ σύντομα και όταν πήγαν 3 μηνών πήγαν στις καινούριες τους οικογένειες, όλα βαίναν καλώς , στειρωθήκαν σε κατάλληλη ηλικία και γενικά υπήρχε μια επικοινωνία με όλες τις οικογένειες με φωτογραφίες και νέα από τα γατάκια.
Το καλοκαίρι ήρθε και η οικογένειες πήγαν διακοπές κάποιοι με τις γάτες τους , κάποιοι άλλοι άφησαν τη γατούλα τους να την προσέχουν οι γονείς τους,
όπως δυστυχώς και οι γονείς της άτυχης Acacia.
Λέω δυστυχώς γιατί η μικρή έπεσε από το μπαλκόνι, πιθανώς χαζεύοντας κάποιο περιστέρι, από τον 3ο όροφο.
Προχωρημένος Αύγουστος στην Αθήνα και οι γιατροί είναι ελάχιστοι , κακά τα ψέματα μένουν μόνο οι νεοσύστατοι και κάποιες κλινικές που λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας.
Η Ακακία έπεσε θύμα για δεύτερη φορά του καλοκαιριού, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν μπορούσε να χειρουργηθεί επί τόπου και να είναι σε καλύτερη μοίρα ή αν αυτό που της παρασχέθηκε ήταν ότι το καλύτερο.
Το αποτέλεσμα ήταν με συντηρητική αγωγή ένα ζωάκι να μην κινείται και δυστυχώς για τρίτη φορά η Ακάκια παρέμεινε άτυχη, η οικογένεια λόγω της ακράτειας που της προκλήθηκε από την πτώση την απομόνωσε στο μπάνιο, καθόλου καλό μέρος για την ψυχολογία του ζώου, το αφήνω ασχολίαστο όλο το κομμάτι για την αμέλεια από μεριάς τους να πέσει από το μπαλκόνι για το λόγο ότι πραγματικά το κακό δεν θέλει πολύ να συμβεί, παρόλο το δίχτυ και το προστατευτικό ατυχήματα πάντοτε συμβαίνουν, εκείνο που δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα είναι η απομόνωση ενός χτυπημένου ζώου στο μπάνιο. Η οικογένεια αποφάσισε πολύ πολύ σύντομα να “διώξει” το μαύρο σύννεφο αναπηρίας από το σπίτι και ευτυχώς όπου έπειτα απο κοινή συναίνεση και με τη βοήθεια μιας άλλης ragdollομαμάς που βοήθησε στη μεταφορά και τη φολοξενησε για ένα μήνα μέχρι να τελειώσουν οι προετοιμασίες της έκθεσης η Ακάκια βρίσκεται πλέον σπίτι μας.
Δεν σας κρύβω ότι χαζεύω μέρες το βίντεακι της που είναι ένα γατάκι ανυποψίαστο και χαρούμενο και το ίδιο γατάκι επέστρεψε “κομμάτια” σε ένα κλουβάκι.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτό το συναίσθημα.
Αισθανόμουν σαν εγκληματίας απέναντι σε ένα αθώο ζωάκι.
Όμως η Ακάκια δε έχει πει την τελευταία της λέξη, ένα ζώο με κατακλύσεις συνηθίζεται να το “κοιμήζουν”
όχι όμως αυτή τη μικρή, ήρθε σπίτι και άρχισε να κινείται σε όλους τους χώρους, είχε απίστευτη όρεξη να κινηθεί και αν περπατάει εμ τον δικό της ξεχωριστό τρόπο που σιγά σιγά το χτυπημένο ποδαράκι της αρχίζει να δένει, ορθοπεδικά δεν έχει πλέον πρόβλημα και το όλο περπάτημα (το περίεργο ) είναι νευρολογικό , μέρα με την ημέρα δυναμώνει και βελτιώνεται,
η ουροδόχος κύστη θέλει άδειασμα πρώι-βράδυ και έχουμε παραγγείλει στα μέτρα της μια πλενόμενη πάνα για να την φοράει και να μην γεμίζει το σπίτι τσισάκια,
έχει φτάσει σε στάδιο να τρέχει (ναι στη κυριολεξία τρέχει) για να φάει κονσέρβα, είναι πολύ ομιλητική , και φυσικά έχει γνώμη για όλα όσα συμβαίνουν σπίτι μας.
Μιλώντας με τους γιατρούς μας καταλήξαμε ότι η μικρή θα πάει καλά και έχει πολλές ελπίδες,
χρειάζεται όμως κάποιον να ασχολείται σε πιο συχνή βάση , δεν σας κρύβω ότι με αυτή την ιστορία πολλά πράγματα έμειναν πίσω , και κάποιες γάτες παραμελήθηκαν, (για αυτό σε επόμενη ανακοίνωση θα δείτε τη δραματική μείωση του πληθυσμού και της δυναμικής του εκτροφείου καθώς και διάφορες άλλες αλλαγές οι οποίες σκεφτήκαμε έπειτα από αυτό το θλιβερό γεγονός))
Το ατύχημα της Ακάκια μας έκανε να αναθεωρήσουμε πάρα πολλά , θέλουμε η ιστορία της να γίνει παράδειγμα για ακόμη περισσότερη προσοχή στα μπαλκόνια, και τις πυλωτές. Το μότο μας από την πρώτη ημέρα μέχρι και σήμερα ήταν οτι ragdoll μας είναι παιδιά μας,
θέλουμε το καλύτερο για εκείνη, είμαστε σε επικοινωνία με Αυστρία που κάνουν κάποια πειραματικά χειρουργεία σε σπονδυλική στήλη και αν κρίνουμε ότι έχει πιθανότητα θα την συνοδέψουμε εκεί.
Στο μεταξύ αναζητούμε οικογένεια, χωρίς πολλά ζώα (για να έχει χρόνο) κάποιον που να θέλει αν ασχοληθεί με αυτό το ζωάκι και εμείς θα αναλάβουμε τα έξοδα της.
Προκειμένου να δυναμώσει κι άλλο.
Δεν νιώθει πόνο, είναι πολύ αισιόδοξη και αν εξαιρέσουμε την ακράτεια είναι μια φυσιολογική και πρόσχαρη γάτα.
Παίρνοντας δύναμη από αυτή τη γάτα που έχει το όνομα ενός πολύ δυνατού και γερού δέντρου
παραθέτω αυτή την ιστορία με στόχο το δικό της ευ ζην .
(αρ. ηλεκτρονικής σήμανσης:900096000037284)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε πάνω από 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Havana : 19-10-12 στις 19:37.
6
...με πολλούς φίλους