Ο Θωρ μπορεί να είναι ο σταρ της παρέας,......

πραγματικά είναι πανέμορφος με το χρωματάκι της γούνας του που μου φαίνεται δεν είναι ακριβώς πορτοκαλί αλλά μπεζ/ίζει λιγάκι, μου θυμίζει ένα γάτο λατρεμένο που είχαμε στο χωριό και τον φώναζα "Αμμουδερό" γιατί είχε το χρώμα της άμμου

και ήταν πολύ αγαπησιάρης, φαγανός και ..χαδιάρης (δυστυχώς μου τον δηλητηρίασαν κάποια ανθρωποειδή

)
....αλλά η Κλαίρ(η), η αναδεξιμιά μου είναι πιο..τσαχπινο-μπιρμπιλιάρα και ουδόλως υπολείπεται σε ομορφιά και χάρη..

Μεγαλώνοντας. τη βλέπω να εξελίσσεται σε άκρως χαδιάρα και ναζιάρα...σωστό γατο- μπιζουδάκι

(αν δεν υποστήριζα το πνευματικό γατο-παιδί μου...τι νονά θα ήμουν?

)
Όπως και να'χει και ο Κρις είναι μουρίτσα γλυκειά

και ο Λέων(καλτσάκι-Κονανάκι)

και η Γκουέν η ντροπαλή ταρταρουγίτσα
είναι όλα τους ξεχωριστά !
Και αυτό είναι ακριβώς που θέλγει και ιντριγκάρει τον υποψήφιο γατο-γονιό στο να πάρει ένα τόσο νεαρό γατί:
Να το μεγαλώσει από πολύ μικρό, να χτίσουν από το μηδέν μια σχέση πολλά υποσχόμενη, μαθαίνοντας ο ένας τα χούγια του άλλου και το σεβασμό προς αυτά,
να το βλέπει να διαμορφώνει σιγά σιγά τη δική του προσωπικότητα
και σίγουρα, μη έχοντας προλάβει το νεογέννητο να γνωρίσει τη φυσική του μαμά,
ο υποψήφιος γατο-γονέας να απολαμβάνει μια αφοσίωση πολλαπλάσια και μοναδική!
Αυτά τα ξέρεις κι εσύ η πλέον έμπειρη σε γατο-θέματα Βάσω μου, και απόδειξη οτι ο πειρασμός "χορεύει" μπροστά σου, αλλά ακόμη δεν έχει πάρει
μορφή, δεν ξέρεις ποιό να πρωτοδιαλέξεις


Εκεί μάλλον θα συμφωνήσω με τη δεύτερή σου σκέψη: Ναι μεν ο Θωρ είναι μικρός θεός, αλλά όποιο μείνει θα είναι το τυχερό σου!

...με πολλούς φίλους