Λυπάμαι πολύ που το ακούω αυτό. Εγώ έχω δύο γάτους 4 1/2 χρονων ο ενας και ο άλλος ειναι 14 μηνες πιο μικρός, δηλαδή 3 και κάτι. Δεν τους είχα βγάλει ποτέ έξω πριν στειρωθούνε. Όταν στείρωσα το μεγάλο σε ηλικία 8 μηνών, άρχισα να τον βγάζω έξω λίγο λίγο κάθε μέρα και εγώ πάντα ήμουνα μαζί του για να μη συμβεί τίποτα κακό. Στους δύο-τρεις πρώτους μήνες τον είχα πάντα με το ειδικό γιλέκο για γάτες στο οποίο επάνω προσαρμόζεται λουράκι. Έτσι τον είχα ελεγχόμενο να μην πηδήξει και βγει στο δρόμο, και τον άφηνα μόνο να πηδάει στο διπλανό οικόπεδο ή στο πισινό οικόπεδο που έχει ελιές. Και τα δύο οικόπεδα με περίφραξη φυσικά. Τις νύχτες που δεν κυκλοφορούσανε αυτοκίνητα τον έβγαζα γύρω γύρω στη γειτονιά για να μάθει τη γειτονιά, και επειδή είναι γάτος και όχι σκύλος, αυτός έκανε την εξερεύνηση του δεμένος με το λουράκι(το οποίο προσαρμόζεται στο γιλέκο), και εγώ ακολουθούσα. Έτσι αυτό κράτησε 3 μήνες περίπου, ώστε να εξοικιωθεί με τη γειτονία , και τους χώρους γύρω από το σπίτι, αλλά και με την υπαρξη αυτοκινήτων που υπάρχουν στους δρόμους. Σιγά σιγά μετά τον κατέβαζα χωρίς το γιλέκο και το λουρί αλλά ήμουνα πάντα μαζί του και τον πρόσεχα να μην πηδήξει και πάει στο δρόμο. Σιγά σιγά τον άφηνα μόνο του όλο και περισσότερο. Τελικά έμαθε να διασχίζει το δρόμο προσεκτικά , κοιτώντας αριστερά και δεξιά πριν περάσει, να μην πετάγεται στο δρόμο ανέμελα, όταν είναι στην άκρη του δρόμου και περνάει αυτοκίνητο δεν πανικοβάλλεται αλλά κάθεται φρόνιμα στη θέση του, και όταν διασχίζει το δρόμο το κάνει αργά βρισκόμενος πάντα σε εγρήγορση, ώστε όταν ακούσει θόρυβο μηχανής αυτοκινήτου(όσο μακρυα και αν είναι) επιταχύνει και περνάει. Βέβαια δε μένω σε καμιά λεωφόρο, ο δρόμος είναι περίπου 5-6 μέτρα πλάτος, αλλά επειδή έχει κατηφορική κλίση πολλοί κάφροι τον διασχίζουν με μεγάλες ταχύτητες με αποτέλεσμα να έχω θάψει στα οικόπεδα πίσω και δίπλα από το σπίτο μου, περίπου 10 γάτες και γατάκια μέχρι τώρα. Είμαι πολύ χαρούμενος για το γεγονός ότι ο μεγάλος μου ο γάτος έχει επιδείξει μια εξυπνάδα και κατάλληλη συμπεριφορά , όταν βγαίνει έξω και έχει ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους. Με τον μικρότερο γάτο μου τα πράγματα ήτανε πιο ευκολα, γιατί αυτός,αφού τον στείρωσα πρώτα όταν ήταν 1 χρονών και άρχισα να τον βγάζω, δεν είχε καμία διάθεση να τριγυρνάει στη γειτονιά σαν τον άλλον, ούτε να διασχίζει το δρόμο και να πηγαίνει από δω και από κει. Όσο είναι μέρα κάθεται μέσα στην αυλή ή πάει πίσω στο οικόπεδο με τις ελιές , και όσο υπάρχουνε άνθρωποι και αυτοκίνητα τριγύρω δεν ξεμυτίζει καθόλου. Τη νύχτα που δεν κουνιέται τίποτα, περνάει τον δρόμο σαν αστραπή και παει στην αυλή του απέναντι γείτονα ή στον παιδικό σταθμό και παιζει με τα παιχνίδια. Και μετά γυρνάει πίσω. Και για να διασχίσει το δρόμο το κάνει μόνο όταν δεν ακούγεται κιχ. Άμα ακούει θορύβους, δεν μπαίνει στο κόπο να φύγει από την αυλή. Έτσι τώρα έχω (όσο γίνεται) το κεφάλι μου ήσυχο ότι δεν θα τους χτυπήσει αυτοκίνητο. Κάθε γάτα έχει τη προσωπικότητά της. Το πιο σημαντικό για μένα τουλάχιστον, είναι ότι κάθε φορά που ανοίγω την κάτω πόρτα για να βγούνε οι γάτοι μου έξω, κάνω μια προσευχή προς τον Άγιο Μόδεστο(τον προστάτη των ζώων) και προσεύχομαι να μην τους συμβεί κανένα κακό και κανένα ατύχημα, αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνάω ποτέ να κάνω κάθε φορά που τους βγάζω έξω. Όλα αυτά τα είπα , ίσως και βοηθηθεί κανείς σ'αυτό το θέμα της ασφάλειας της γάτας του με τα αυτοκίνητα. Πολλά αδέσποτα εδώ στη γειτονιά,είναι πολύ προπονημένα και εξοικιωμένα με τα αυτοκίνητα, και αντιδρούν όπως και ένας άνθρωπος όταν περνάνε αμάξια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε πάνω από 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη thkalas : 16-11-15 στις 17:21.
... Ευχαριστώ ...
...με πολλούς φίλους