Λοιπον η ιστορία μου ξεκινάει απο χτες το απόγευμα.Καθώς λοιπόν έβγαλα τον σκύλο μου για βόλτα στο πάρκο άκουσα ενα παραπονιάρικο ΄νιαου΄.Γυρνάω προς την κατεύθυνση του ήχου και βλέπω ένα μικρό μαύρο γατάκι ολομόναχο κάτω απο ενα δέντρο.Κοίταξα εκεί κοντά αν υπήρχαν άλλα ή η μάνα αλλά τίποτα και έτσι το μάζεψα..Χτές λοιπόν το έβαλα μέσα σ ένα χαρτόκουτο με μαλακά πανιά και μια θερμοφόρα ένα λουτρινο να μην νιώθει μοναξιά και ένα ρολόι και ολο το χαρτόκουτο το κάλυψα με πανί για να μην χάνει την ζέστη.Λόγω των ημερών και της απειρίας μου στο μεγάλωμα τόσο μικρού γατιού του έδωσα λίγο ζεσταμένο φρέσκο γάλα αρεωμένο με λίγο νερό με μια σύρριγγα.Ήπιε λίγο και ύστερα του χάιδεψα χαμηλά τν περιοχή του και έκανε τσισάκια.Η νύχτα κύλησε πολύ ήρεμα χωρίς κλάμματα και γενικότερα δν κλαίει.Μου έκανε μάλιστα εντύπωση οτι παρότι δεν το είχα ταίσει για κανα 3ωρο απο το τελευταίο γεύμα δεν έκλαψε μέσα στην νύχτα παρόλλα αυτα ήμουν ξύπνια μέχρι το ξημέρωμα και το ξανατάισα.Να σημειώσω οτι δεν έχει ομφάλιο και οτι τα μάτια του είναι κλειστα.Σήμερα ήμουν τυχερή και μου φέρανε μπιμπερό και ειδικό γάλα και ήπιε 10 ml τώρα το βράδυ(πολυ νομιζω απο οσα διαβασα)και ξαναέκανε τσισακια.Κακάκια τπτ ακόμα.Η κοιλιτσα τώρα δν μπορω να πω οτι είναι ιδιαίτερα πρισμένη και τώρα κοιμάται επάνω στην θερμοφόρα ανάσκελα.Ανυσηχώ όμως.Θα τα καταφέρει?Είναι κάτι αλλο που πρέπει να κάνω?Ευχαριστώ και συγνώμη αν σας κουρασα αλλά φοβαμαι και στεναχωρήθηκα με όσων τελικά δεν αντεξαν.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε πάνω από 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
...με πολλούς φίλους