Απελπισμένοι γατογονείς ζητούν βοήθεια!

Υιοθεσιας προβληματα μερος 2ο.

Θα προτιμουσα να ειχα μπει στη παρεα σας υπο καλυτερες συνθηκες μιας που εδω εχω διαβασει πολλα και χρησιμα αναφορικα με τις γατες αλλα μαλλον καποιος με εχει μουτζωσει στο θεμα "γατα". Δεν εξηγειται αλλιως.

Προ μηνων υιοθετησαμε ενα γλυκο μικρο γατακι μετα απο πολλη σκεψη και εχοντας ηδη προσπαθησει στο παρελθον ανεπιτυχως να σωσουμε καποια μωρουλια που τελικα δεν επιζουσαν. Ηταν γλυκο, ομορφο και νομιζαμε οτι ολα θα πανε καλα. Συντομα ομως επαψε να τρωει, να μην εχει ορεξη για τιποτα, μεχρι που τελικα μια βδομαδα μετα εφυγε αδικως, κυριολεκτικα μεσα σε μερικες ωρες. Ο γιατρος ειπε οτι ειχε αναιμια και βαρια υποθερμια. Εγω δεν εχω εμπειρια απο γατες και στην αρχη ο πρωτος γιατρος που το ειχε εξετασει το ειχε βρει καλα. Πως να το περιμενα οτι θα φυγει ετσι;

Περασε λιγος καιρος, ηρεμησαμε, και ειπαμε να ξαναδουμε το θεμα με ψυχραιμια και ελπιδα οτι ΑΥΤΗ τη φορα τα πραγματα θα πανε κατ' ευχην και θα εχουμε ενα γλυκο γατουλι που θα μας χαριζει αγκαλιες, χαδια και αγαπη.

Μετα απο εκ νεου ψαξιμο νομιζαμε οτι ειχαμε βρει το ιδανικο. Ενα μικρο, χνουδωτο και πανεμορφο πλασματακι περιπου τριων μηνων που η κοπελα που το εδινε ελεγε οτι ειναι χαδιαρικο, παιχνιδιαρικο, καλοσυνατο κλπ κλπ
Εχοντας απογοητευτει στο παρελθον ειπαμε προτου παρουμε οποιαδηποτε αποφαση να παμε να το δουμε. Οντως το μικρο ηταν πανεμορφο και τρομερα παιχνιδιαρικο, αλλα και ατρομητο. Δεν μας φοβοταν καθολου και εδειχνε να ειναι εντελως ανετο μαζι μας.

Το ερωτευτηκαμε αμεσως και κανονισαμε τα περαιτερω.
Το γατακι ηρθε σε εμας πριν 2 εβδομαδες και απο την αρχη βολευτηκε μια χαρα στο νεο του σπιτι. Εξερευνησε τα παντα, επαιξε με τα χαλια και τα παιχνιδακια που του πηραμε, εφαγε με τεραστια ορεξη και μετα ξαπλωσε φαρδυ πλατυ μπροστα μας χουρχουριζοντας.

Δυστυχως ομως δεν ηταν ολα ιδανικα. Το γατι ειχα παρατηρησει απο το σπιτι της κοπελας οτι ξυνοταν στο κεφαλι/αυτια και λαιμο πολυ. Η κοπελα μου ειπε οτι ισως ηταν απο το φαρμακο για τους ψυλλους, διοτι το ειχε βγαλει στο κηπο για μερικες μερες αναγκαστικα (εχει αλλες 5 γατες) και το ψεκασε προληπτικα παροτι ορκιζοταν οτι δεν εχει τιποτα.

Τελικα ειχε και παραειχε. Οι ψυλλοι ηταν οφθαλμοφανεστατοι και πεφταν απο πανω του μισοπεθαμενοι. Περασαμε ολο εκεινο το ΣΚ χτενιζοντας το γατι και βγαζοντας ψυλλους απο πανω του. Βρηκαμε περιπου 11-12 ψυλλους, αβγα, κακαδακια κλπ.
Θα το πηγαιναμε με τη μια στο γιατρο αλλα ηταν Κυριακη και το ιατρειο που μου ειχαν συστησει ανοιγε Τριτη.
Με τοσους ψυλλους, κατι μου ελεγε οτι η κοπελα δεν το ειχε ψεκασει σωστα. Τελικα αποδειχτηκε οτι επειδη φοβοταν να του βαλει περισσοτερο, του ειχε ριξει μονο 3 ψεκασματα στο γατι -ενα στο λαιμο, ενα στην ουρα και ενα στο στηθος- που προφανως δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα.

Στο μεταξυ μεχρι να παμε τη Τριτη στο γιατρο, το γατι ειχε βγαλει τελειως το τριχωμα στο αριστερο αυτακι του απο το ξυσιμο, που προφανως με ανησυχουσε αλλα τι να εκανα μονος μου;
Με τα πολλα, αφου το καθαρισαμε οσο καλυτερα μπορουσαμε, το πηγαμε στο γιατρο, εβαλε αμπουλα Stronghold και χαπακι για τα εσωτερικα παρασιτα και μας εδωσε ενα αντισηπτικο σαπουνι για το αυτακι του διοτι μας ειπε οτι ειχε μυκητα.

Με αυτα νομιζαμε οτι ειχαμε τελειωσει. Αμ δε!
Την επομενη μερα οταν γυρισα απο το γραφειο στο σπιτι ειδα στο πατωμα κατι μπεζ κομματακια σαν μαλακο χωμα. Το κοιταξα με προσοχη και ηταν ολο σαν μικροι κοκκοι που εδειχναν να κουνιουνται! Πηρα το γατι με τη μια και ετρεξα σε ενα αλλο γιατρο που ειναι πολυ κοντα στο σπιτι μας στο Φαληρο και ηταν ανοιχτος και αφου κοιταξε το δειγμα που ειχα μαζεψει και τα αυτια του εμεινε αναυδος. Μου λεει "Τα αυτια του ειναι σε αθλια κατασταση! Δεν εχω ξαναδει τετοιο πραγμα παρα μονο σε κουνελια!" Ειχε ακαρεα (ωτοστατικη ωτιτιδα νομιζω; ) και επρεπε να κανει αμεση αγωγη. Του εκανε ενεση και κανονισαμε να κανει μια καθε βδομαδα για 3 βδομαδες.
Στο μεταξυ μας ειπε να του καθαριζουμε καθημερινα τα αυτια με μπαμπακι/μπατονετα και να το κρατησουμε σε ενα δωματιο για μια βδομαδα ωστε να μην γεμισει τον τοπο ακαρεα και ξαναμολυνθει.

Στο σπιτι η κοπελα μου καθαριζε χαλια και γωνιες για νιοστη φορα μεσα σε 5 μερες (ειχαν προηγηθει οι ψυλλοι βλεπετε!) και η ηλεκτρικη ηταν στα προθυρα αυτοκαταστροφης.
Πηγα το μικρο στο σπιτι, το καθαρισαμε οπως ειπε ο γιατρος και του εφτιαξα το μπανιο οσο γινοταν πιο ανετο για να περασει τις επομενες μερες.

Στο μπανιο εκατσε για 4 μερες με το ζορι. Γκρινιαζε, γρατζουναγε τη πορτα, ηθελε να βγει εξω αλλα στο τελος ηρεμουσε. Ομως επειδη δεν μας πηγαινε η καρδια να το εχουμε αλλο φυλακισμενο σε ενα μικρο χωρο το αφησαμε εξω.
Τα αυτακια του πηγαιναν πλεον πολυ καλυτερα και δεν ξυνοταν σχεδον καθολου, οποτε ειπαμε οτι καλυτερα να βγει εξω για να ηρεμησει.

Και εκει ηταν που ηρθε το τελειωτικο χτυπημα. Το γατι οχι μονο δεν ηρεμησε αλλα αντιθετα τωρα εχει γινει ενα μικρο τερας. Ερχεται γουργουριζοντας ΜΟΝΟ για να φαει αλλα αφου φαει το μονο που το ενδιαφερει ειναι να παιξει με τα παιχνιδια του αγνοωντας μας τελειως.
Του φωναζουμε να ερθει κοντα, να το παρουμε αγκαλια, καθομαστε στο πατωμα κοντα του, του κανουμε παιχνιδια, αλλα τιποτα.
ΟΤΑΝ καποιες στιγμες αποφασιζει και ερχεται πανω μας, καθεται ελαχιστα για 1-2 λεπτα το πολυ. Πολλες φορες αν παμε να το χαιδεψουμε αυτο γυριζει ανασκελα, πιανει το χερι με τα ποδαρακια του και κανει να μας δαγκωσει. Δεν δαγκωνει δυνατα, ομως και παλι ειναι σωστο αυτο το πραγμα;

Επιπλεον αγνοει ΤΕΛΕΙΩΣ οτι και να του πουμε εμεις και ανεβαινει οπου θελει αυτο. Πηδαει στο πασο της κουζινας, μπαινει μεσα στο νεροχυτη, παταει πανω στα ματια της κουζινας και μετα συνεχιζει τη βολτα ανεβαινοντας στο τραπεζι και καθεται φαρδυ πλατυ εκει. Το να φαμε εχει γινει πλεον βασανο διοτι αν μας δει να τρωμε κατι πηδαει επανω στο τραπεζι και χωνει τη μουρη του στο πιατο/ποτηρι/οτιδηποτε.
Προφανως και να το κατεβασουμε κατω ειναι ανωφελο διοτι σε δευτερολεπτα ξανανεβαινει.

Τις τελευταιες μερες δε εμενα ειδικα δειχνει σχεδον να με φοβαται. Το εχω κατεβασει αρκετες φορες απο το πασο η το τραπεζι της κουζινας -με ενα απλο ΟΧΙ και τιποτα αλλο- και τωρα αν καποιες φορες κουνηθω η παω προς το μερος του οταν παιζει αυτο εξαφανιζεται και κρυβεται κατω απο το τραπεζι του σαλονιου.
Μπορει να τρεχει γιατι παιζει εκεινη την ωρα και νομιζει οτι θα παιξουμε παρεα αλλα εμενα ρε παιδια ειλικρινα μου φαινεται περισσοτερο σαν να το τρομαζω η κατι τετοιο.

Με αυτα και εκεινα, 2 βδομαδες τωρα δεν εχουμε καταφερει να ηρεμησουμε. Ονειρευομασταν να αποκτησουμε ενα γλυκο και χαδιαρικο γατακι που θα φερει χαρα και αγαπη στο σπιτι, ομως καταληξαμε να εχουμε περασει τη πρωτη βδομαδα με το καλημερα καθαριζοντας το γατι απο ψυλλους, τρεχοντας σε γιατρους, σκουπιζοντας συνεχως το σπιτι και τρεχοντας πισω απο το διαβολακι που προσπαθει να ανεβαινει συνεχως παντου και να θελει να φαει οτι τρωγεται και μη. Και σαν κερασακι στη τουρτα τωρα το μονο που δειχνει να το ενδιαφερει ειναι να φαει και να παιξει, γραφοντας μας κανονικα στα παλια του τα πατουσακια.

Μιλωντας για φαγητο, απο την ωρα που την φεραμε στο σπιτι τρωει διχως αυριο. Πηραμε την καλυτερη ξηρη τροφη απο τη Royal Canine και παροτι βαζουμε και λιγο παραπανω απο τις οδηγιες για την ηλικια/βαρος της, η ατιμη πεφτει με τα μουτρα και το εξαφανιζει μεσα σε χρονο μηδεν. Μιλαμε για μανια, οχι αστεια! Δεν υπαρχει περιπτωση να μεινει εστω και λιγο φαγητο μεσα στο μπολ της για πανω απο μερικα λεπτα.

Το βραδυ δεν την αφηνουμε να ερθει στην κρεβατοκαμαρα και κλεινουμε την πορτα με αποτελεσμα να κλαιει και να γρατζουνα την πορτα για να μπει μεσα. Δεν ξερω αν ειναι κακομαθημενη αλλα αν εχει σημασια η κοπελα την αφηνε να κοιμαται στο κρεβατι της, κατι που εγω λυπαμαι αλλα δεν μπορω να κανω. Στεναχωριεμαι πολυ αλλα δεν θελω να κοιμαται πανω στο κρεβατι και ξερω οτι αν την αφησω να μπει μεσα θα παει επανω με τη μια.

Το πρωι κλαψουριζει και χουρχουριζει για φαγητο (ειναι απο τις λιγες φορες που θα χουρχουρισει) και μετα αφου φαει σαν καρχαριας πιανει το παιχνιδι και αλοιμονο αν πλησιασεις. Ειτε θα τρεξει να απομακρυνθει ειτε θα προσπαθησει να δαγκωσει εστω και σχετικα απαλα. Για αγκαλια ουτε λογος. Με το που θα την παρουμε αγκαλια αυτη θελει να φυγει να πηδηξει κατω.

Δεν ξερω τι να πω με ολο αυτο το πραγμα... Ουτε εγω ουτε η κοπελα μου ξερουμε πως να την αντιμετωπισουμε! Νοιωθουμε αγχωμενοι γιατι συνεχως πρεπει να κλεινουμε πορτες και ντουλαπια για να μην τρυπωσει μεσα, εχουμε βγαλει ολα τα πραγματα απο το τραπεζι και το πασο της κουζινας γιατι βολταρει επανω και οτι βρει το πετα κατω και κλειδωνουμε ολα τα φαγωσιμα στο ντουλαπι για να μην τα βρουμε σκορπια σε ολο το σπιτι.
Ακουγεται χαζο το ξερω, αλλα δεν τολμαω ουτε να στολισω το δεντρο γιατι ξερω τη συνεχεια.

Την αγαπω και ειναι μια υπεροχη κουκλα αλλα δεν παλευεται με ΤΙΠΟΤΑ. Η κοπελα μου σημερα μονο που δεν ειχε βαλει τα κλαμματα με τη συμπεριφορα της γατας. Κανει οτι θελει αυτη, μας αγνοει σε οτι της πουμε και εχει παψει τελειως να ειναι χαδιαρα και φιλικη.
Δηλαδη τι ειμαστε; Μονο για να της φερνουμε τη τροφη και τα παιχνιδια της και μετα τελος;

Νοιωθουμε ηλιθιοι να παρακαλαμε για λιγη προσοχη και χαδια και να μην πω για τα λεφτα που εχουμε δωσει. Μονο αυτη τη βδομαδα που περασε εδωσα 150 ευρω σε γιατρους, εμβολια, αμπουλες και φαγητο! Ας αφησουμε την κλειστη αμμολεκανη, γατοφορο, φωλια, παιχνιδια κλπ κλπ.

Με ολα αυτα, δεν ξερω τι να κανω. Μου αρεσει παρα πολυ και θελω να τη κρατησω γιατι τις λιγες στιγμες που ειναι φιλικη ειναι υπεροχη, αλλα τελικα πλεον αντι να μας δινει χαρα εχει γινει πηγη αγχους και στεναχωριας.

Ειμαι σε διλημμα. Τωρα κανονικα πρεπει να κανει και τα υπολοιπα εμβολια της (=ακομα περισσοτερα εξοδα) και θα χρειαστει και ενα ονυχοδρομιο η πυργακι για να αφησει τον καναπε σε ησυχια που τον εχει ρημαξει. Αν την κρατησουμε με την ελπιδα να γινει καλη και τρυφερη τοτε θα χρειαστει καποια πραγματα που προφανως κοστιζουν. Τα χρηματα δεν μας περισσευουν καθολου και σκεφτομαι οτι μπορει να τα δωσουμε με τον κινδυνο τελικα να χασουμε οσα ηδη εχουμε πληρωσει και ακομα περισσοτερα.

Συγγνωμη που σας ζαλισα αλλα ψαχνω γνωμες και βοηθεια απο ανθρωπους πιο εμπειρους γιατι εγω ειμαι εντελως ασχετος και αυτη τη στιγμη νοιωθω οτι τα κανω ολα λαθος.

Φίλε Νίκο...να σου πω την αλήθεια φαίνεται από τα όσα γράφεις ότι δε γνωρίζεις καλά τις γάτες, καταλαβαίνω από τη μία την απόγνωσή σας βέβαια αφού δε σας έτυχαν και λίγα, και με το προηγούμενο γατάκι εννοώ. Νομίζω όμως ότι τα δύσκολα είναι πίσω και σταδιακά θα τα πάτε μία χαρά με το νέο σας μέλος! Οι ψύλλοι στα γατάκια που ζούνε έξω είναι συχνό φαινόμενο, αλλά όπως είδες με την αμπούλα εξαφανίστηκαν, όσο για τα αυτιά απ΄ό,τι κατάλαβα το έχει ξεπεράσει πλέον το πρόβλημα. Πλέον ζώντας μαζί σας μέσα στο σπίτι και με τις αποπαρασιτώσεις που θα της κάνετε ανά διαστήματα προληπτικά, δε πρόκειται να αντιμετωπίσετε ξανά τέτοια θέματα. Όσον αφορά στη συμπεριφορά της τώρα, σκέψου ότι είναι ακόμη πολύ μικρή, κι όπως συμβαίνει με τα μικρά παιδιά, είναι πολύ ζωηρή και είναι λογικό, μεγαλώνοντας και αφού στειρωθεί όταν έρθει η ώρα θα ηρεμήσει σίγουρα πολύ. Επίσης να σου πω ότι γάτες γενικά θέλουν αρκετό χρόνο για να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον και τους ανθρώπους του, και παρόλο που εδώ πρόκειται για ένα μικρό γατί, άρα κ πιο εύπροσάρμοστο, πάλι θέλει το χρόνο του. Δηλ. μη το βλέπεις ότι σε φοβάται, απλώς μάλλον δε σας έχει εμπιστευτεί ακόμη εντελώς (μεσολάβησε και ο εγκλεισμός στο μπάνιο), απλά δως της χρόνο. Επίσης οι γάτες γενικά δεν αγαπούν τα πολλά πολλά χάδια, εξαρτάται πάντα από το χαρακτήρα τους βέβαια, συνήθως σου δείχνουν αυτές πότε θέλουν τα χάδια τους και τότε τα διεκδικούν με το τρόπο τους, για όσο θέλουν πάντα! Ένα μικρό ωστόσο γατί σαν το δικό σας περισσότερο θα έχει το νου του στο παιχνίδι παρά στις αγκαλιές.. και είναι λογικό. Όσο για την κουζίνα που ανεβαίνει κλπ., οι περισσότεροι που έχουμε γάτες εννοείται ότι δεν αφήνουμε τρόφιμα εκτεθειμένα επάνω σε τραπέζια πάγκους, κλπ. Προσωπικά να σου πω την αλήθεια δεν έχω θέμα να ανεβαίνουν οπουδήποτε, αλλά αν δε θέλεις το σέβομαι και αν την μαλώνεις, μ΄ένα κοφτό "μη", θα μάθει σιγά σιγά να μην ανεβαίνει σε τραπέζια, κλπ. όταν τουλάχιστον θα είστε παρόντες..! Όσο για το κρεβάτι, επίσης είναι δικαίωμά σου να μη θέλεις να κοιμάται μαζί σας, αν και πιστεύω στην πορεία θα εξοικειωθείτε και μ΄αυτό, είναι όμως πολύ λογικό να θέλει να μπει στο δωμάτιο και να γρατζουνάει..Εγώ θα λεγα να χαλαρώσετε και να απολαύσετε το μικρό σας ζιζάνιο, μπορεί να μην είναι αυτό που είχατε στο μυαλό σας (και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αλλά στην πορεία θεωρώ σίγουρο ότι θα σας κερδίσει και θα την αγαπήσετε γι΄αυτό που είναι

Νίκο σε καλωσορίζουμε στην παρέα μας

Κατ'αρχήν να χαίρεστε την γατο-κουκλίτσα σας και κατά δεύτερον, να μην απελπίζεστε τόσο εύκολα εφ'όσον πρώτη φορά γίνεστε γατο-γονείς.
Το πρώτο βασικό που χρειάζεται να έχετε κατά νου, οτι οι γάτες δεν είναι μπιμπελό και σίγουρα η συμπεριφορά τους διαφέρει κατά πολύ από εκείνη του σκύλου που θα του πεις "κάτσε" και κάθεται.. Η γάτα είναι ανεξάρτητο ζώο θα την αγαπήσει κάποιος γι αυτό ακριβώς το λόγο.
Η γάτα δεν είναι "αχάριστο" ον. Θα ανταποδώσει την αγάπη, με το δικό της τρόπο.
Η γάτα δεν είναι "ζημιάρα", ούτε "αφηνιάζει"χωρίς να συντρέχει κάποιος λόγος (είτε υγείας, είτε συμπεριφοράς του κατόχου της).
Η μικρή γάτα, όπως και όλα τα μικρά είναι πολύ ενεργητική. Η δική σας είναι μόλις λίγων μηνών, γατάκι δηλαδή που αν ήταν στη φύση θα έπαιζε με τη γατο-μαμά και τα γατο-αδερφάκια της. Κι είναι πολύ φυσιολογικό να είναι αεικίνητη. Το αντίθετο δηλώνει ασθένεια (παράδειγμα η πρώτη περίπτωση του γατιού που υιοθετήσατε).
Η γατούλα σας έχει φυσιολογικότατη συμπεριφορά. Το οτι είχε προβλήμα με τους ψύλλους και μαζί και με τα αυτάκια της, δεν ήταν δικό της σφάλμα, αλλά παραμέλησης από την κοπέλα που την πήρατε πιθανόν. Μη ξεχνάτε οτι έχει ταλαιπωρηθεί από τη από τη θεραπεία και πιθανόν αυτό να την έχει κάνει λίγο πιο νευρική. Συν το γεγονός οτι οι γάτες έχουν ένστικτο, "νιώθει" την αμηχανία σας και τις αμφιβολίες σας, αν τελικά κάνατε καλά που την υιοθετήσατε. Κατανοώ οτι έγινε μια όχι τόσο καλή αρχή με το καθάρισμα του σπιτιού εντατικά που σας απογοήτευσε και σας κούρασε λίγο, αλλά αυτό ουδόλως σημαίνει οτι τα πράγματα θα συνεχίσουν να είναι έτσι.
Κατ'αρχήν θα πρέπει να αφιερώνετε περισσότερο χρόνο μαζί της, τώρα που είναι μικρούλα και θέλει διαρκώς να παίζει, παιξ'τε μαζί της. Πετάτε της το μπαλάκι κι αφήστε να το κυνηγάει, πάρτε ένα μικρό λούτρινο ποντικάκι δεμένο σε ένα ραβδάκι (υπάρχουν ακόμα και στα jumbo) και κουνήστε το να το κυνηγήσει. Όχι το χέρι σας, γιατί ναι μεν τώρα δαγκώνει για να παίξει, αλλά αργότερα κινδυνεύει να της γίνει συνήθεια. Για το δάγκωμα, ας είστε λίγο πιο..επιεικείς, είναι η ηλικία που μπορεί να αλλάζει δοντάκια. Μάθετέ τη τα όριά της, κι όχι να ανεβαίνει όπου βρει, με σταθερή φωνή αυστηρή ένα "Μη" είναι αρκετό. Πείτε στον κτηνίατρο να της κόψει τα νυχάκια (μόνο των μπροστινών ποδιών) για να ησυχάσουν λίγο και τα έπιπλα.
Παράλληλα, ένα ονυχοδρόμιο είναι λίαν απαραίτητο. Όταν υιοθέτησα την Τέρψη μου, το μίνι ονυχοδρόμιο ήταν σπίτι και μας περίμενε. Λίγες μέρες μετά την εξοικείωση με το χώρο (που χρειάζεται μια γατούλα προκειμένου να νιώθει ήρεμη), έπιασα τα δυο της λιλιπούτεια ποδαράκια, τα έβαλα στο ονυχοδρόμιο μιμούμενη τη χαρακτηριστική κίνηση "ακονίσματος" που κάνουν τα αιλουροειδή. Κι ύστερα την αντάμειψα με μια λιχουδιά. Έτσι έμαθε να πηγαίνει στο ονυχοδρόμιο.

Θέλω να πω οτι τίποτα δεν γίνεται από μόνο του. Το κατοικίδιο είναι ένας συγκάτοικος του σπιτιού (τίποτα λιγότερο)με διαφορετικές ανάγκες και
σαν τέτοιο πρέπει να του συμπεριφερόμαστε. Ναι, θέλει κόπο, θέλει χρόνο, θέλει έξοδα, θέλει ευθύνη και πάνω απ΄ όλα αγάπη και υπομονή.
Όμως-πιστεψέ με- αξίζει τον κόπο. Αυτό θα το δεις αργότερα που η μικρή σου θα μεγαλώσει, θα γίνει μια γλυκειά γατούλα που δεν θα αλλάζατε με τίποτα στον κόσμο

Διάβασε αν θες κι αυτό το άρθρο μας "Νέα γάτα στο σπίτι;" που νομίζω θα σας βοηθήσει ως πρώτη ενημέρωση για το πώς να χειριστείτε το νέο σας ρόλο ως γατο-γονείς. Και καλή συνέχεια

Θα συμφωνήσω οτι οι γατες δεν ειναι μπιμπελο. Εχουν η καθε μια το δικο της χαρακτηρα και δεν μπορει να εκπαιδεύσεις τη γατα οπως ακριβως και το σκυλο. Καποια πραγματα να τα αντιληφθεί ναι αλλα να γινει το ιδιο υπάκουη με ενα σκυλο πιστευω οχι. Εφοσων παρει καποιος την απόφαση να παρει στο σπιτι μια γατα δεν πιστευω οτι μπορει να την περιορισεις να μην ανεβαίνει εδω κι κει. Να μην ανεβαίνει στο κρεβάτι οκ αντε κλείνεις την πορτα αλλα οπουδήποτε αλλου θα ανεβεί και θα εξερευνήσει. Απο αυτα που λες πιστευω οτι θα ηταν καλυτερη επιλογή να υιοθετουσατε μια γατα μεγαλυτερη σε ηλικια που ισως να ηταν και πιο ήρεμη. Σε ολους μας λιγο πολυ δεν περισσεύουν τα χρηματα και ομως τα δίνουμε στους κτηνίατρους χωρις δευτερη σκέψη για τα γατια μας. Δυστυχως συμπεριλαμβάνονται και αυτα στη φροντιδα τους. Θα ελεγα να μην περιμένεις απο μια γατα να δείξει την ευγωμοσυνη της αφήνοντας σε να την χαϊδεύεις μονο και να την παίρνεις αγκαλια. Αυτα κερδίζονται μονο με τον καιρο και αφου σε εμπιστευτεί. Οι γατες οταν ειναι μικρές θελουν να παίζουν συνεχεια, πιο μετα ομως οταν μεγαλωνουν και στειρωθουν ηρεμούν αλλα και παλι τα χάδια ειναι μονο οταν αυτες θελήσουν και για οσο θελουν.

Καλώς ήρθες στο κλαμπ!
Έτσι είναι οι γάτες!
Έχουν προσωπικότητα,ανεβαίνουν όπου θέλουν(παντού),γρατζουνάνε και δαγκώνουν στο παιχνίδι(ειδικά τα μωρά),αρρωσταίνουν.
Κάνε υπομονή και θα προσαρμοστείτε πλήρως στις ανάγκες και στο πρόγραμμα της!

Με κάλυψαν όλοι με όσα είπαν!!! το μόνο που μπορώ να πω είναι να χαλαρώσετε και να απολαύσετε αυτή την όμορφη ηλικία που περνάει πολύ γρήγορα!! όλα όσα αναφέρεις λύνονται με υπομονή και καλή διάθεση την οποία έχετε γι αυτό και αφιερώνετε χρόνο και χρήματα. Απλά χαλαρώστε και λίγο για να μην διογκώνετε στο μυαλό σας πράγματα που είναι απλά και καθημερινά για όλους μας.

Εχω δύο γάτες τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Η μια δεν θέλει πολλά πολλά, μας αγαπάει όμως πολύ φαίνεται από τον τρόπο που μας ψάχνει που θέλει να είναι γύρω μας που μας μιλά....η άλλη είναι πιο ήρεμη γάτα, πιο χαδιάρα...έτσι είναι οι γάτες, έχουν προσωπικότητα!!

Εύχομαι να πηγαίνουν τα πράγματα ολοένα και καλύτερα!! να σας ζήσει η μικρούλα!!

Θα συμφωνησω Νικο με ολα οσα σου εχουν πει τα μελη πιο πανω και θα σου πω οτι εαν αγχωνεστε για τη συμπεριφορα της γατουλας αυτο το μεταδιδετε και τη κανετε νευρικη.Ειναι τριων μηνων και ειναι μικρουλα και λογικο να θελει να παιξει,επειδη ειναι μονη της συμπεριφερεται οπως θα εκανε με τη μαμα της και τα αδελφια της για αυτο σας δαγκωνει,θελει να παιξει.Ηρεμηστε και σεις για να της μεταδωσετε την ηρεμια για να καθισει να την χαιδεψετε.Εγω εχω δυο αγορακια 5,5 μηνων,δεν μπορεις να φανταστεις τι κανουν μεσα στο σπιτι τρεχουν απο δω και απο εκει ,ανεβαινουν σε τραπεζια ,κουζινες,δαγκωνονται μεταξυ τους ,βγαινει και η μεγαλη μου τα κυνηγαει και λεπτο δεν σκεφτηκα οπως εσυ.Ισα -ισα χαιρομαι που ειναι ζωηρα και παιζουν και μενα αμα κλεισεις πορτα και ειναι εξω χαλαει ο ενας το κοσμο απο το κλαμα,αλλα εγω την κλεινω για να καθαρισω λιγο το σπιτι και να ανοιξω κανενα παραθυρο και φοβαμαι μην βγουν στη βεραντα και εχω κανενα ατυχημα.Το βραδυ ομως ερχονται και τα δυο στο κρεββατι μου και οπως ειναι γλαρωμενα απο τον υπνο και τα χαιδεψω αρχιζουν το γουργουρητο και με νανουριζουν και μενα .Εχω και τη μεγαλη που ερχεται και ανεβαινει και κοιμαται πανω μου,ευτυχως που ειναι ελαφρια!!Και γω φετος δεν θα στολισω δενδρο γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να μεινει ορθιο,αλλα βρηκα αλλη λυση πηρα ενα στολισμενο μικρο 52εκ και το εβαλα πανω στο τραπεζακι για να δω αντιδρασεις.Πηγαν δυο φορες το εριξαν κατω ,μια φορα τους φωναξα δυνατα και εκτοτε δεν ξαναπηγαν και προσεχουν κιολας καθως τρεχουν να μην ανεβουν πανω και το ριξουν κατω.Θελω να σου πω οτι τα γατακια εκπαιδευονται ,συμφωνω και γω.Εαν δωσεις αγαπη στη γατουλα σου να εισαι σιγουρος οτι θα παρεις!! Να σας ζησει και υπομονη θα δειτε οτι καθως μεγαλωνει θα γινει απαραιτητη σε σας και δεν θα μπορειτε χωρις αυτην!!Δωστε αγαπη για να παρετε αγαπη!!

Νίκο μου, καλοσώρισες στην παρέα μας! Όλα όσα είπαν οι προλαλήσαντες είναι σωστά. Θα προσθέσω μόνο ότι αν και έχω αρκετή εμπειρία με γάτες, όταν υιοθέτησα την Josephine, τη δεύτερη μου γατούλα (ο Disney μου ήταν ήδη 9 χρονών), πέρασα δύσκολα στην αρχή. Αν και ήμουν προετοιμασμένη γιατί ξέρω πολύ καλά τι θα πει γάτα, πέρασα κι εγώ ένα στάδιο αμφιβολίας αν όντως είχα κάνει καλά. Ήταν πολύ ενεργητική και ζημιάρα η μικρή κι επιπλέον είχα ν' αντιμετωπίσω και τη ζήλια του πρώτου μου παιδιού. (του Disney).
Δύο μήνες όμως μετά το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Κάντε υπομονή, συνεχίστε να της θέτετε τα όριά σας, παίξτε μαζί της γιατί είναι ένα μεγάλο μέσο για να δεθείτε και προπάντων βγάλτε από το μυαλό σας την ρομαντική εικόνα της "χαδιάρας γάτας που δίνει αγάπη". ΌΧΙ επειδή δεν θα γίνει χαδιάρα, όχι επειδή δεν θα δώσει αγάπη, αλλά επειδή η γάτα είναι τόσα πιο πολλά πράγματα. Είναι το πιο συναρπαστικό πλάσμα στον κόσμο αν με ρωτάς. Έχει τόσες πτυχές κι εσείς είστε μόνο στην αρχή του ταξιδιού... Απολαύστε το μικρό σας διαβολάκι κι όταν απελπίζεστε θυμηθείτε τα λόγια μου, θα περάσει. Η γάτα σας θα αλλάξει. Θα μεγαλώσει λίγο, θα ωριμάσει, θα αναπτύξετε κώδικες επικοινωνίας μεταξύ σας, θα επέλθει το δέσιμο και η αγάπη. Εδώ μητέρες που γεννούν το πρώτο τους παιδί, μπορεί να περάσουν επιλόχεια κατάθλιψη κι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να δεθούν με το παιδί τους και να ξεπεράσουν τα όσα τις ταλαιπωρούν. Κάθε αρχή και δύσκολη. Ακόμη, εδώ είμαστε, να μοιράζεσαι μαζί μας τα όσα σε ανησυχούν, μέχρι που μια μέρα θα είσαι εσύ εκείνος που θα δίνει πολύτιμες συμβουλές σε νέους γατογονείς ενώ θα χαμογελάς.
Επιπλέον ήθελα να προσθέσω ότι όταν υιοθετούμε ένα πλασματάκι είναι καλό να θυμόμαστε ότι πρώτα απ' όλα είναι για να δώσουμε και όχι για να πάρουμε. Σκέψου πόσα έχετε ήδη προσφέρει και δές τα όλα από μια άλλη οπτική γωνία. Η υπόθεση με τους ψύλλους και τα αυτιά θα ταλαιπώρησε το γατάκι πολύ περισσότερο απ' ότι εσάς. Τι θα τραβούσε το κακόμοιρο αν βρισκόταν τώρα εκεί έξω; Του δώσατε στέγη, τροφή, αγάπη και ιατρική περίθαλψη. Αυτά από μόνα τους χαροποιούν. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα απελπιστείτε, σκεφτείτε το γατάκι σας εκεί έξω, στο κρύο, αδέσποτο. Είμαι σίγουρη πως θα προτιμήσετε τις δυσκολίες της αρχής παρά την σκέψη να κρυώνει, να πεινά ή να είναι άρρωστο.

Με κάλυψαν οι προηγούμενοι

Για τα ιατρικά, αφενός δεν έχει και τίποτα φοβερό. Τα κλασικά, ψύλλοι και τέτοια. Αυτό με τα αυτιά επίσης δεν ακούγεται τίποτα φοβερό. Ναι είναι άσχημο να καθαρίζεις και να ξοδεύεις λεφτά, αλλά έτσι είναι όταν αρρωσταίνουμε, όπως ακριβώς γίνεται και με τους ανθρώπους. Είναι και φυσικό εφόσον το γατάκι ήρθε από το δρόμο/αυλή/με άλλες γάτες κλπ, θα έχει διάφορα. Θα περάσουν γρήγορα και μετά θα είναι καθαρό και υγιές, αφού θα είναι σε σπίτι.

Αναφορικά με αυτά που λες ότι δεν έρχεται όταν το φωνάζετε και ότι κάνει ό,τι θέλει. Είναι ένα μωρό τριών μηνών που ήρθε σπίτι ψιλοάρρωστο, περιορισμένο στο μπάνιο κλπ. Τώρα γίνεται καλά και μαθαίνει το σπίτι και εσάς. Και ξαναλέω ότι είναι μωρό. Θα κάνει βλακείες και θα είναι ανυπάκουο. Ναι μπορεί να μάθει κάποια πράγματα, πχ η δικιά μας όταν της φωνάξω ΟΧΙ δεν κάνει αυτό που πήγαινε να κάνει. Όμως θα πάρει κάποιο χρόνο να το μάθει. Επίσης ναι όταν είστε στην τσίτα, μέσα στα νεύρα και τα κλάματα, και η γάτα θα έχει νεύρα. Όπως οι άνθρωποι - αν έχεις τσακωθεί με κάποιο μέλος της οικογένειάς σου και είσαι ενοχλημένος μαζί του, πιστεύεις δε θα το καταλάβαινε και δε θα φερόταν ανάλογα;

Όσο μεγαλώνει η γατούλα και όσο σας συνηθίζει και συνηθίζει και το σπίτι, θα ηρεμήσει. Μετά από την ηρεμία, θα αναπτύξει και την προσωπικότητά της. Είναι πολύ μικρούλα ακόμα για να πεις σίγουρα ότι ξέρεις πώς θα είναι. Η δικιά μας ως μωρό ήταν τελείως χαδιάρα και καλή και τώρα που μεγάλωσε θέλει χάδια μέχρι 1-2 λεπτά τη μέρα, μετά φεύγει ενοχλημένη. Βέβαια μας ακολουθάει κατά πόδας σε κάθε δωμάτιο και θέλει να είναι συνέχεια μαζί μας, ακόμα κι αν το παίζει βαρύ πεπόνι.

Για να την καταλάβεις, σκέψου την περισσότερο σαν ένα φίλο σου. Θα περίμενες από ένα φίλο σου να θέλει να κάνετε παρέα όποτε θες εσύ, μόνο και μόνο επειδή του το είπες ή επειδή τον κέρασες ένα ποτό πχ; Ή θα περίμενες ότι όποτε ένιωθε ότι θέλει να βρεθείτε, θα ερχόταν από μόνος του ή θα σε έπαιρνε τηλέφωνο; Το ξέρω ότι είναι λάθος να ανθρωποποιούμε τα ζώα, όμως αυτή η αναλογία περιγράφει αρκετά καλά το πώς φέρεται η γάτα σου. Μην ξεχνάς ότι, όπως και οι άνθρωποι, οι γάτες έχουν προσωπικότητες ανεξάρτητες. Δεν είναι όπως τα σκυλιά που όλη μέρα θέλουν να σε γλείφουν και να πηγαίνετε βόλτα. Οι γάτες περνάνε και ώρες μόνες τους, σε κάποιο σημείο του σπιτιού που τους αρέσει - η δικιά μας χώνεται κάτω απ' το πάπλωμα και όσο περνάει τις "μοναχικές" της ώρες δεν της αρέσει να πηγαίνουμε δίπλα, αν ξαπλώσουμε κι εμείς αυτή φεύγει. Βέβαια όπως είπα μετά από λίγη ώρα ξαναγυρνάει

Για όποια άλλη απορία έχεις ρώτα μας αλλά νομίζω ότι θα ήταν καλό να αρχίσεις να αποδέχεσαι ότι η γάτα είναι ένα ανεξάρτητο, περήφανο πλάσμα που θα σε αγαπάει μεν πάρα πολύ, αλλά δε θα δείξει δουλικότητα, ούτε θα τρέχει κουνώντας την ουρά όποτε τη φωνάξεις. Μπορεί να έρθει τρέχοντας αν θέλει, αλλά μπορεί να σε αγνοήσει κιόλας και να συνεχίσει να χαζεύει απ' το παράθυρο. Μετά από λίγη ώρα είναι δεδομένο ότι θα έρθει να δει τι κάνετε και να καθήσει μαζί σας, όταν τελειώσει όμως το ρέμβασμά της