Ηρθε και για μένα το πλήρωμα του χρόνου, εντόπισα ένα κακόμοιρο, παρατημένο και φοβισμένο γατάκι και έτσι υποδεχτήκαμε στην οικογένειά μας το Γκάνταλφ. Είναι γκρίζος, μακρύτριχος, τριων μηνών, πανέξυπνος και πολύ χαδιάρης (Θα σας κάνω σύντομα και τις συστάσεις με φωτο και προσωπική συνέντευξη του ιδίου). Μένει μαζί μας εδώ και μια εβδομάδα, γνωρίζει σιγά σιγά κάθε γωνία του σπιτιού, μαθαίνει πολύ γρήγορα και είναι χάρμα να τον χαζεύεις και να παίζεις μαζί του.
Το ζήτημα που προκύπτει είναι το εξής:
Μένουμε στο δεύτερο όροφο πολυκατοικίας. Τώρα με το κρύο δεν είναι ανοιχτό το σπίτι για να βγαίνει στο μπαλκόνι, και δεν έχει εκφράσει την επιθυμία προς το παρόν. Όμως, μια μέρα που άνοιξα να αερίσω και ξεμύτισε, ανέβηκε στο πεζούλι, βγήκε από την έξω μεριά του κάγκελου και άρχισε να κόβει βόλτες με μεγάλο ενδιαφέρον για όσα γινονταν από κάτω... όπως καταλαβαίνετε, κατατρόμαξα και με αργές κινήσεις τον πλησίασα, για να μην τρομάξει, και τον μάζεψα. Πρέπει να έχει αίσθηση του ύψους, γιατί είχε γατζωθεί στο πεζούλι με όλα του τα νύχια, αλλά μπορώ να είμαι και σίγουρη ότι δε θα πέσει? Έχω μεγαλώσει με γάτες, αλλά το πατρικό μου ήταν στον πρώτο όροφο, οπότε συχνά πυκνά πηδούσαν κάτω, έκαναν μια βόλτα και τις μαζεύαμε από τον κήπο. Ο δεύτερος όροφος είναι διαφορετικός... τι να κάνω?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε πάνω από 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
...με πολλούς φίλους