Εθνικό Πάρκο Lencόis Maranhenses

Η βορειοανατολική Βραζιλία φυλάει μια ωραία έκπληξη: το Εθνικό Πάρκο Lencόis Maranhenses, στην πολιτεία Μαρανιάο (Maranh~ao), ένα από τα κορυφαία φυσικά αξιοθέατα της Βραζιλίας. Η «έρημος» αυτή σχηματίστηκε πριν από χιλιάδες χρόνια, καθώς η άμμος από τις κοίτες των ποταμών μεταφέρθηκε από τους ανέμους και τα θαλάσσια ρεύματα. Τα «λευκά σεντόνια» (lencόis), απλωμένα στη βορειοανατολική ακτή, καλύπτουν περίπου 380.000 στρέμματα

Εκ πρώτης όψεως η περιοχή μοιάζει με έρημο. Ομως το νερό από τις τροπικές βροχές που πέφτουν στην αρχή του χρόνου συγκεντρώνεται σε μεγάλες ποσότητες στις κοιλάδες που σχηματίζονται ανάμεσα στους αμμόλοφους, δημιουργώντας δεκάδες λίμνες, γεμάτες με καθαρό, βρόχινο νερό.

Οι λιμνοθάλασσες, που γεμίζουν με το νερό της βροχής από τον Ιανουάριο έως και την άνοιξη, πέρα από το μοναδικό θέαμα, δημιουργούν ένα σπάνιο, με λεπτές ισορροπίες οικοσύστημα: μαγκρόβια τροπική βλάστηση, ο ποταμός Πρεγουίσας (Preguicas), αμμόλοφοι έως και 40 μέτρα ύψος, μια «όαση» ερήμου ανάμεσα στο ποτάμι και τον ωκεανό.
Οι αλλαγές στο χρώμα της άμμου από άσπρο σε κίτρινο έχει να κάνει τόσο με την ηλικία της άμμου όσο και με τις πρώτες ύλες που την αποτελούν, αλλά και με την ύπαρξη λιμνών γλυκού νερού ανάμεσα στις θίνες. Σε περιοχές όπου οι λίμνες καλύπτουν το 40% των θινών η άμμος παραμένει λευκή, ενώ σε περιοχές με λιγότερες λίμνες η λεύκανση των αμμοθινών είναι λιγότερο ενεργή.

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια το τοπίο, ακόμη δυσκολότερο όμως είναι να περιγραφούν τα συναισθήματα...
Ο χώρος σού «επιβάλλεται», σε μεταμορφώνει σε μια ελάχιστη μαύρη κουκκίδα ανάμεσα στο λευκοκίτρινο της άμμου και τις δεκάδες κρυστάλλινες μπλε και πράσινες λίμνες-καθρέφτες, που αντανακλούν τα ταξιδιάρικα σύννεφα του «χαμηλού» ουρανού (τόσο χαρακτηριστικού σε όλη τη Λατινική Αμερική).
Πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται αν όλο αυτό είναι μόνο στη φαντασία σου, ενώ γιγαντώνεται μέσα σου μια αίσθηση απομόνωσης, αλλά όχι φόβου, ελευθερίας, χαράς, παιχνιδιού... μια αίσθηση αιωνιότητας.
Κάθε ίχνος πολιτισμού εξαφανίζεται, ενώ τα ίχνη που αφήνουν τα γυμνά πέλματα στην άμμο (να σημειώσουμε ότι η άμμος είναι δροσερή) σβήνουν γρήγορα από τον αέρα.

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κάποιος την περιοχή είναι από τον Ιούνιο έως τον Νοέμβριο. Ο καιρός είναι γλυκός και οι λίμνες γεμάτες νερό.
Μετά το τέλος του πρώτου εξαμήνου του χρόνου, την εποχή της ξηρασίας, το νερό εξατμίζεται και το τοπίο αλλάζει: μετατρέπεται σε μια στεγνή έρημο με αέρα.

Πηγές:https://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=169379
https://www.pineza.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=3356:to-ethniko-parkolençóis-maranhenses-pics&Itemid=

Το πάρκο ιδρύθηκε στις 2 Ιουνίου 1981.
Το Εθνικό Πάρκο είναι αρκετά μεγάλο και δεν έχει δρόμους πρόσβασης. Λόγω της φύσης και του καθεστώτος προστασίας του πάρκου, στα περισσότερα οχήματα δεν επιτρέπεται η πρόσβαση. Η είσοδος στο πάρκο γίνεται αποκλειστικά από οχήματα 4Χ4.
Αποτελείται από μεγάλους, λευκούς αμμόλοφους και με την πρώτη ματιά το Lençóis Maranhenses μοιάζει με μια έρημο. Στην πραγματικότητα, δεν είναι έρημος. Βρίσκεται ακριβώς έξω από τη λεκάνη του Αμαζονίου και η περιοχή έχει τακτικές βροχές κατά την αρχή του έτους. Οι βροχές προκαλούν ένα περίεργο φαινόμενο: φρέσκο ​​νερό συλλέγεται στις κοιλάδες μεταξύ των αμμόλοφων, λίμνες με μπλε και πράσινες λιμνοθάλασσες κατά την περίοδο Ιουλίου και Σεπτεμβρίου.

Πηγή

Πηγή