Καλημέρα στην παρέα,
μετά από αρκετό καιρό.
Δυστυχώς ο λόγος που γράφω, δεν είναι ευχάριστος...
Την προηγούμενη Τρίτη, η μια από τις κόρες μου ηλικίας 8 ετών, πάτησε καταλάθος την γατούλα μας την Λούνα, ενός έτους.
Κατευθείαν η γάτα επιτέθηκε στο παιδί, και του κατάφερε 4 δαγκωματιές , και δεκάδες γρατζουνιές στα πόδια και την κοιλιά.
Μάλιστα, η Λούνα δεν έκανε πίσω, και χρειάστηκε να την πιάσω και να την τραβήξω με το ζόρι μακριά από το παιδί. Το παιδί σοκαρίστηκε από τα αίματα που έτρεχαν, αλλά κυρίως από την συμπεριφορά της αγαπημένης του γατούλας. Στην συνέχεια , και για τις επόμενες 3 ημέρες, η Λούνα ήταν διαχωρισμένη όταν το παιδί ήταν στο σπίτι, είτε στο δωμάτιο της άλλης μου κόρης, είτε στην κρεβατοκάμαρα. Παρόλα αυτά, η γατούλα μας παρέμενε ανήσυχη και σε επαγρύπνηση θα έλεγα, φαινόταν σχεδόν πάντα στην τσίτα.
Την Παρασκευή, μετά από τρεις ημέρες, κάναμε προσπάθεια να φέρουμε σε επαφή το παιδί με την γάτα, και για λίγα λεπτά όλα κυλούσαν ήρεμα. Καθόμασταν όλοι μαζί στον καναπε στο σαλόνι, και η Λούνα έκοβε - ανήσυχη - βόλτες στο σπίτι.
Μέχρι που η τρίτη μου κόρη, δίδυμη αυτής που δέχτηκε την αρχική επίθεση, πήγε να χαϊδέψει την Λούνα, με αποτέλεσμα αυτή να επιτεθεί στο παιδί, κάνοντας του μια γρατζουνιά στο φρύδι, και μια δαγκωματιά στα πλευρά.
Εκεί καταλάβαμε ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτό, και πήγαμε την Λούνα στο κτήμα μας, έναν χώρο περιφραγμένο, με αποθήκη, υπόστεγο και νερό, επιτηρούμενο από κάμερες, δηλαδή απόλυτα προστατευμένο και ελεγχόμενο.
Ελα ντε όμως που όλο το σκ κλαίγαμε οικογενειακώς όποτε βλέπαμε το γατόδεντρο ή κάποιο παιχνίδι στο σπίτι ...
Οπότε, χθες το βράδυ, αποφασίσαμε να πάρουμε την Λούνα ξανά στο σπίτι, και να δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία.
Η κόρη μου που δέχτηκε την αρχική επίθεση, δεν το έχει ξεπεράσει, είναι πολύ φοβισμένη, και μας είπε ότι προτιμά η γάτα να μείνει στο κτήμα και να πηγαίνουμε να την βλέπουμε, από το να είναι στο σπίτι μας. Το παιδί που δέχτηκε δευτερο επίθεση, θέλει την Λούνα στο σπίτι, και ας είναι αγριεμένο, της έλειπε πολύ.
Χθες το βράδυ που φέραμε την Λούνα σπίτι, οι μικρές κοιμήθηκαν με κλειστή την πόρτα, και η Λούνα πήγαινε μια στο κρεβάτι της μεγάλης μου κόρης και μια στο δικό μας.
Τι να κάνουμε για να ηρεμήσει το Λουνίδιο μας και να γίνουν όλα όπως ήταν? Δεν θέλουμε να την αποχωριστούμε, αλλά όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι δυνατόν τα παιδιά να μην νιώθουν ασφάλεια μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Η Λουλουνα μας είναι ενός έτους, στειρωμένη, και να σημειώσω πως απέναντι σε εμένα, τη σύζυγο και την μεγάλη μας κόρη, δεν δείχνει κανένα σημάδι επιθετικότητας, παρά μόνο στις μικρές.
Βοήθεια!
μετά από αρκετό καιρό.
Δυστυχώς ο λόγος που γράφω, δεν είναι ευχάριστος...
Την προηγούμενη Τρίτη, η μια από τις κόρες μου ηλικίας 8 ετών, πάτησε καταλάθος την γατούλα μας την Λούνα, ενός έτους.
Κατευθείαν η γάτα επιτέθηκε στο παιδί, και του κατάφερε 4 δαγκωματιές , και δεκάδες γρατζουνιές στα πόδια και την κοιλιά.
Μάλιστα, η Λούνα δεν έκανε πίσω, και χρειάστηκε να την πιάσω και να την τραβήξω με το ζόρι μακριά από το παιδί. Το παιδί σοκαρίστηκε από τα αίματα που έτρεχαν, αλλά κυρίως από την συμπεριφορά της αγαπημένης του γατούλας. Στην συνέχεια , και για τις επόμενες 3 ημέρες, η Λούνα ήταν διαχωρισμένη όταν το παιδί ήταν στο σπίτι, είτε στο δωμάτιο της άλλης μου κόρης, είτε στην κρεβατοκάμαρα. Παρόλα αυτά, η γατούλα μας παρέμενε ανήσυχη και σε επαγρύπνηση θα έλεγα, φαινόταν σχεδόν πάντα στην τσίτα.
Την Παρασκευή, μετά από τρεις ημέρες, κάναμε προσπάθεια να φέρουμε σε επαφή το παιδί με την γάτα, και για λίγα λεπτά όλα κυλούσαν ήρεμα. Καθόμασταν όλοι μαζί στον καναπε στο σαλόνι, και η Λούνα έκοβε - ανήσυχη - βόλτες στο σπίτι.
Μέχρι που η τρίτη μου κόρη, δίδυμη αυτής που δέχτηκε την αρχική επίθεση, πήγε να χαϊδέψει την Λούνα, με αποτέλεσμα αυτή να επιτεθεί στο παιδί, κάνοντας του μια γρατζουνιά στο φρύδι, και μια δαγκωματιά στα πλευρά.
Εκεί καταλάβαμε ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτό, και πήγαμε την Λούνα στο κτήμα μας, έναν χώρο περιφραγμένο, με αποθήκη, υπόστεγο και νερό, επιτηρούμενο από κάμερες, δηλαδή απόλυτα προστατευμένο και ελεγχόμενο.
Ελα ντε όμως που όλο το σκ κλαίγαμε οικογενειακώς όποτε βλέπαμε το γατόδεντρο ή κάποιο παιχνίδι στο σπίτι ...
Οπότε, χθες το βράδυ, αποφασίσαμε να πάρουμε την Λούνα ξανά στο σπίτι, και να δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία.
Η κόρη μου που δέχτηκε την αρχική επίθεση, δεν το έχει ξεπεράσει, είναι πολύ φοβισμένη, και μας είπε ότι προτιμά η γάτα να μείνει στο κτήμα και να πηγαίνουμε να την βλέπουμε, από το να είναι στο σπίτι μας. Το παιδί που δέχτηκε δευτερο επίθεση, θέλει την Λούνα στο σπίτι, και ας είναι αγριεμένο, της έλειπε πολύ.
Χθες το βράδυ που φέραμε την Λούνα σπίτι, οι μικρές κοιμήθηκαν με κλειστή την πόρτα, και η Λούνα πήγαινε μια στο κρεβάτι της μεγάλης μου κόρης και μια στο δικό μας.
Τι να κάνουμε για να ηρεμήσει το Λουνίδιο μας και να γίνουν όλα όπως ήταν? Δεν θέλουμε να την αποχωριστούμε, αλλά όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι δυνατόν τα παιδιά να μην νιώθουν ασφάλεια μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Η Λουλουνα μας είναι ενός έτους, στειρωμένη, και να σημειώσω πως απέναντι σε εμένα, τη σύζυγο και την μεγάλη μας κόρη, δεν δείχνει κανένα σημάδι επιθετικότητας, παρά μόνο στις μικρές.
Βοήθεια!
...με πολλούς φίλους